Sólskin - 01.07.1947, Blaðsíða 79

að hlæja, því að honum sýndist ekki betur en
að þetta væru allt lif andi rósir. Og þegar hann
skoðaði þær aftur, fannst honum þær allar
vera tilbúnar. Loks fór hann að þefa af rósun-
um, ef vera kynni, að hann gæti fundið þá einu
réttu af lyktinni. En drottningin af Saba hafði
verið svo vitur, að láta hinar ellefu tilbúnu
rósir ilma alveg nákvæmlega eins og hina
raunverulegu rós. Svo að hinn vitri Salómon
hélt, að hann yrði að viðurkenna, að hann gæti
ekki leyst þessa þraut.
En þegar hann var í þann veginn að gefast
upp, heyrði hann allt í einu suð og vængjaþyt
og sá, hvar litla býflugan kom. Hún flaug beint
á hina lifandi rós. Og Salómon konungur tók
rósina, rétti drottningunni af Saba hana og
sagði: „Þetta er hún“. Og drottningin varð að
viðurkenna, að enginn í veröldinni væri eins
vitur og Salómon konungur.
Og eins og þið sjáið, var litla býflugan í
raun og veru vitur. Salómon konungur var
henni mjög þakklátur, og hann gaf henni lítið
bú úr gulli, sem var rétt við sjálfa konungs-
höllina. Og eftir þetta hafði litla býflugan
þann starfa að safna hunangi til morgunverð-
ar handa konunginum. (Þýtt úr ensku.)
77