Sólskin - 01.07.1947, Blaðsíða 11

steininum var heil hrúga af marflóm. Þær
skriðu hver um aðra þvera. Þær voru voðalega
hræddar og forðuðu sér, eins og þær ættu lífið
að leysa.
„Var það þá þetta allt, sem þú ætlaðir að
gefa mér? En hvað þær eru andstyggilegar“,
sagði Bára og forðaðist að horfa á þær. „Mér
býður við þeim“.
„Ég hugsa, að það mætti nú vel borða þær“,
sagði Benni með mestu hægð.
„Uss, borða marflær. Það væri nú gaman
að sjá þig gera það“.
„En líttu á hvað liggur hér. Aldrei hef ég
séð svona fyrr á ævi minni“, sagði Bára.
„Veiztu nú ekki hvað þetta er? En sá kjáni.
Þetta heitir nú Pétursskip“, sagði Benni hróð-
ugur.
„Pétursskip! Hvers konar skip er nú það?“
„Þetta er nú eiginlega ekki skip. Veiztu
ekki, að þetta eru skötuegg?“
„Ha, skötuegg?“
„Já, skatan verpir eggjum og geymir þau í
þessum hylkjum. Sérðu hornin og angana á
þeim? Með þeim festir hún hylkin við steinana
á sjávarbotni“.
9