Sólskin - 01.07.1949, Síða 90

Og hvað skyldi þé til bragðs taka?
Jú, það var éin, og hún var alveg fast hjá.
Og alltaf var gaman að sulla við árnar,
bera í þœr steina, fleyta kerlingum og reyna
að draga yfir á hinn bakkann.
Þangað fór nú hersingin og skemmti sér
við að henda þurrum hrossataðskögglum í
strauminn og sjá þá fljóta ofan ána, fram af
fossbrúninni.
Allt lék nú í lyndi, og við gleymdum stað
og stund.
En í þessu tek ég eftir því, að Siggi bróðir,
sem mun hafa verið á fimmta ári, er kominn
út á hallandi klöpp og hála við ána.
Áin var alldjúp og straumhörð þarna við
bakkann, svo að ég varð strax dauðhrœddur.
Kallaði ég nú í Sigga og skipaði honum að
koma til mín.
En við það espast strákur og fer að stríða
mér með því að tvístíga á klöppinni. Og það
sem verst var, hann horfði til mín og sá því
ekki fótum sínum forráð.
Og það fór líka verr en skyldi. Siggi rann
út af klöppinni og ofan í árstrauminn, sem tók
hann strax. Og þarna flaut hann nú eins og
88