Sameiningin - 01.06.1893, Síða 24

—56—
ljúgvottar gu5s, þar e55 vér höfum vitnað um guð, að hann hafi
uppvakiö Krist, er hann eltki hefir uppvakiö“.
Hún var þeim öllum postulunum, upprisan drottins vors,
aðalsönnunin og hið guðlega innsigli þess, að það trúarinnar orð,
sem þeir í Jesú nafni prédikuðu bæði Gyðingum og Grikkjum
og létu svo síðast flestallir lífið fyrir, væri heilagr sannleilcr
frá guði. Og hið sama innsigli mun þetta undr allra guðlegra
undra halda áfram að vera svo lengi sem talin verða aldir og ár
hér í tímanum. þessvegna, þegar postularnir að heilögum anda
fengnum yfir sálir sínar á hvítasunnunni hófu sína kristin-
dómsprédikan fyrir hinurn ýmsu þjóðurn eða mannflokkum
heimsins, þá var það upprisan drottins vors Jesú Krists, semþeir
á undan öllu létu vera sitt prédikunarefni. því eins og það var
upprisan, sem sjálfum þeim hafði fœrt heim sanninn um það, að
hinn elskaði meistari þeirra hefði verið og væri sá Messías, sem
um var spáð í hinum helgu ritningum guðs útvöldu þjóðar, eins
boðuðu þeir tilheyrendum sínum, hvar sem þeir voru að prédika,
þetta mikla undr páskahátíðarinnar sem hina algildu sönnun
fyrir því, að með hinum krossfesta Jesú frá Nazaret hefði mann-
kynið allt í heild sinni eins og líka hver einstök mannssál eign-
azt guðlegan frelsara frá syndinni, dauðanum og djöflinum. Til
að sannfœrast uin það, að svona mikla áherzlu lögðu postularnir
á upprisu-undrið, þarf ekki annað en líta nálega hvar sem vill í
bréf þau, er eftir postulana liggja í nýja testamentinu. Eg hefi
þegar tilfœrt hin sterku orð Páls postula úr hinu fyrra bréfi
hans til Korinþumanna, og ætla eg í þetta skipti að láta það
nœgja. þar á móti skal eg í þessu sambandi minna á það, þótt
eg búist við að það sé flestum í söfnuði þessum kunnugt, að sú
kristilega hátíðin, sem til varð í kirkju drottins á undan ölluin
öðrum, var einmitt þessi, er vér höldum í dag. Og er hún var
til orðin, þá smásaman fœddust út af henni allar hinar kristi-
legu hátíðirnar á árshringnum, fyrir utan alla hina svo kölluðu
drottins daga ársins, sein þá líka í fuilkomnum og eiginlegum
skiiningi gátu heitið sunnudagar.
Allt þetta, sem eg nú hefi tekið fram, sýnir nœgilega, að
evangelíum páskadágsins er réttilega að skoða sem hið mikla
ineginatriði hins kristilega trúarlærdóms. Vér getuin líkt hin-
um ýmsu trúaratriðum kristindómsins við limina á mannlegum