Sameiningin - 01.02.1932, Blaðsíða 22

52
skoðanir sínar á þeim efnum. “Níu punktar” hans eru á þessa
leið:
1. Það hefir alt af orðið reyndin í heimi þessum, að sérhver
mannhópur, sem yfirgaf og spottaöi og lét sig engu skifta trúar-
þarfir sínar, var um leið mannhópur, sem fæðist óðum niður á við.
2. Kirkjusókn og kirkjustarf venja menn á að muna eftir
ábyrgð sinni gagnvart öðrum mönnum.
3. Vér höfum flestir nóga hvíldardaga. Sabbatsdagar eru
frábrugðnir öðrum hátíðum í því, að þeir koma fimtíu og tvisvar
á ári. Förum því til kirkju á hverjum sabbatsdegi.
4. Já, eg þekki allar viðbárurnar. Eg veit að menn geta
dýrkað skaparann í skógarlundi, eða hjá rennandi vatnslæk, eða
heima hjá sér, alveg eins og í kirkjunni. En eg veit líka að þeir
gjöra það ekki, nema þá sárfáir.
5. Verið getur, að sá, sem sækir messu, heyri ekki “góða
ræðu” í kirkjunni. En hann heyrir ræðu eftir góðan mann, sem
hefir verið að leitast við alla vikuna, með sinni góðu frú, að gjöra
hörð lífskjör dálítið bærilegri.
6. Sá, sem fer til kirkju, heyrir lesna og les kannske sjálfur
gullvæga kafla úr ritningunni. Og ef hann er ekki kunnugur ritn-
ingunni, þá hefir hann farið mikils á mis.
7. Hann tekur þátt í söngnum og syngur ágæta sálma.
8. Hann mætir góðum, friðsömum nábúum, heilsar þeim,
talar við þá—kynnist þeim ofurlítið betur. Hann fer heim með
ofurlítið meiri kærleik í hjarta sínu til allra manna, jafnvel til ung-
gæðinganna heimsku og háðgjörnu, sem halda að kirkjugangan sé
tepruskapur.
9. Eg mæli með því, að menn taki þátt í kirkjustarfinu, svo
að þeir geti sýnt trú sína af verkum sínum.
FYRIRBÆNIR PÁLS
FYRIR SÖFNUÐUNUM
Heiðingjapostulinn mikli getur þess í bréfum sínum víða, að
liann sé vanur að biðja fyrir fólkinu í söfnuðunum, sem hann hafði
stofnað. Og má þá ganga að því vísu, að hann hafi beðið fyrir
kristnum safnaðarlýð yfirleitt, fyrir gjörvallri kirkju Krists á
jörðunni. Bréfin ge)ana nokkur sýnishorn af bænum þessum.
Þær eru mjög andrikar eins og að líkindum ræður; sýna trúar-
reynslu Páls og djúpan skilning hans á kristnu trúarlífi. Fjalla
um unað og frið kristinnar trúar, um kærleikskraft Guðs í krist-
inni sál, um miskunn og dýrð frelsarans, um friðinn í Guði, um
trúarsigurinn. Þær eru lærdómsríkar fyrir kristna menn; sýna