Sameiningin - 01.02.1932, Qupperneq 32

62
En það er léttur vandi að segja frá því, sem eg á.
Eg á svolítið silfurskríni, senr geymir hárlokk af Elísabetu
lielgu. Þetta er mér dýrmætasta eignin. Agnes frænka gaf mér
svart talnaband, nreð stórum járnkrossi. Eg á bænabók og leyfar
af Niflungasögu í ljóðum. Eg á hversdags kjól, kápu og fjólu-
blátt pils, tvo eyrnahringa úr gulli og keðju úr silfri, sem TJrsúla
frænka gaf mér. Eg ber keðju þessa á rúmhelgum dögunr. Við
Friðrik eigum í sanreiningu latneska sálmabók. EDún er nreð
nryndunr og er gefin út í Núrnberg. Eg á krossnrerki búið til í
Rómaborg, skorið í tré; efnið er frá Betlehenr og eg á peninga-
buddu, og einn gullpening, senr nranrma gaf nrér i skírnargjöf. Eg
á tvo rósarunna úti í garðinunr. Svo er upptalið.
Við eigunr heinra í Eisenach. Mér þykir þar nrjög fallegt.
Eg get sanrt ekki dænrt unr ]?að, því eg hefi aldrei séð annan bæ.
Hér eru níu klaustur fyrir nrunka og nunnur. Hefir Elísabet lrelga
konrið þeinr sunrunr á stofn. Ekki veit eg hvað nrargir prestar eru
hér. 1 kirkjunum eru margar prýðilegar nryndir af dýrlingunr,
er sýna þjáningar þeirra og heilagleik. Gluggarnir eru nreð nrál-
verkunr. Ölturin eru skreytt gulli og silfri. Þar eru nrörg furðu-
leg líkneski, senr við veitunr lotningu á helgunr dögunr.
Þorpið stenclur niðfi í dalverpi, en á hæðinni fyrir ofan stend-
ur Wartburg kastali. Þar átti Elísabet heima. Eg konr einu sinni
inn í kastalann írreð föður mínunr, þegar lrann var að færa kjör-
furstanum bækur. Salirnir voru vel búnir nreð dúkunr á gólfunr;
stólarnir voru klæddir flosi. Hefðarfrú, nrjög lík Elísabetu helgu,
gaf nrér sælgæti. Kastalinn sýndist nrér dinrmur og drungalegur.
Eg var feginn þegar eg var aftur konrinn út úr kastalanunr,
út í skógimr, þar sem eg var frí og frjáls. Skógur þessi lykur unr
kastalann á allar síður. Hin dinrmgrænu grenitré klæða hæðirnar,
en niðri í lægðunum eru lækir og grænar engjar.
Það er eitthvað skemtilegra að vera á ferðinni niðri í dalnunr,
þar senr er svo nrikið af viltunr Irlónrunr, heldur en að kúlclast inni
í hinum dinrnra og grimnra kastala.
Það er yndislegt að líta yfir engin að sunrarlagi, þar senr að
nrætist engið og skógurinn, franrleiðir sólin yndislega anga'n frá
grenitrjánunr. Þar syngja fuglar og gaukar gala. Mér fellur
þetta betur heldur en reykelsis-ilnrurinn í kirkju Georgs helga.
Það er næstunr betra en að hlusta á söngflokkinn, og áreiðanlega
betra en að sitja undir prédikununr, senr eru iðulega unr lrræðilega
elda og dónrsdag; nriklu betra en að sitja í skriftastólnunr, þar senr
nranni er fyrirskipað nrikið nreinlætaverk.