Sameiningin - 01.10.1918, Síða 3

227
‘1 Minna vegna böncl þig bundn,
blíði Jesii, kvöl þá mundu,
Drottinn minn, á dómsins stundu.
Þó, sem alt munt endurgjalda,
upp gef þú mér sekt margfalda,
fyr en dóminn ferð að halda!
Á þig, Drottinn, eg mig reiði;
aumur, kraminn, styn og beiði:
Giið, þín liönd til lífs mig leiði- ’ ’
Heilög Kvöldmáltíð,
1 all-flestum söfnuðum kirkjufélags vors, þar sem um
fasta prestþjónustu er að ræða, mun um þessar mundir
fara fram altarisganga. Föstuin reglum er það ekki
bundið, en ekki sjaldnar en haust og vor mun þó neytt-
kvöldmáltíðar í söfnuðum vorum. í stöku söfnuðum mun
vera altarisganga reglulega fjórum sinnum á ári hverju.
Æ'tti ]>að livergi sjaldnar að vera, þar sem guðsþjónustur
eru fluttar hvern sunnudag, eða þó ekki væri nema annan-
livorn sunnudag. Heilög kvöldmáltíð er sönnu trúarlífi
safnaðarins ómissandi. Presturinn má ekki vanrækja að
hjóða iðulega til kvöldmáltíðar Drottins, enda þótt oft
verði sárfáir til að þiggja hoðið. Hann má ekki þreytast
að frambjóða náðarmeðul Drottins síns, þó þau einatt
sýnist lítilsvirt af söfnuðinum. Söfnuðurinn smám sam-
an lærir að meta lieilög sakramentin, ef þjónn Drottins
lýsir iðulega blessan þeirri, sem þau veita mönnum, og
laðar menn og leiðir til að notfæra sér þau samkvæmt
kenningum Krists. Og þó fáir séu í hvert sinn til altaris,
hefir athöfnin jafnan mikil áhrif á allan söfnuðinn, fari
hún fram á hátíðlegan ihátt, endamun það hvervetna reynt
að gera þá athöfn hátíðlega, jafnvel þótt ekki sé húsakynni
sem hentugust- Sannan þjón Drottins má einatt þekkja
af því, með hve mikilli lotningu og trúar-tilfinningu hann
tilreiðir og fram ber heilaga kvöldmáltíð. Og sannan