Sameiningin - 01.10.1918, Side 14

238
anna. “Fjármálaspursmálið liefir verið því næst aðal-
umfangsefnið á meðal alls þorra safnaðarfólksins, ’ ’ segir
höf. Það er mikið satt í þessu- Það er satt, að kirkjan
vor á meðal er alt of veraldleg, félagsmál hennar margt.
annað en liið eina, sem lienni var falið: sáluhjálpar-erindi
Drottins vors Jesú Krists.
Umbóta-meðöl ])au, er höf. réttilega bendir á, ern
notkun heilagra náðarmeðalanna í kirkjunni og lestur
Guðs orðs í heimahúsum, — þetta sama, sem prestarnir
eru ávalt að brýna fyrir fólki.
Sérhvert vakningar-orð á kristnum mönnum að vera
kærkomið. Það sem, ef til vill, skortir í allan vakningar-
boðskap vorn, er lög)n/iU-prédikun. Trúarboðskapurinn
fellur máttlaus, þegar lögmáls-kenninguna vantar — þeg-
ar ekki er hreyft við samvizlium manna. Menn vöknuðu
við rödd Jóhannesar skírara, af því hann talaði svo
þrumu-hátt til' samvizkunnar; menn komu hlaupandi til
lians og spurðu: “Hvað eigum vér að gera?” Menn
vöknuðu við kenning Krists sjálfs, af því liann hrópaði til
samvizkunnar og skipaði, að skila aftur, greiða skuldir.
gera yfirbót, sættast, flýja á náðir Guðs sem glataðir
synir. Menn vöknuðu við passíusálmana af því að sam-
fara hinu dýrasta evangelíi er þar lögmáls-kenning svo
þung og hörð, að samvizkur manna skjálfa fyrir henni.
Komið, bræður, sem boðið náðina í Jesú og- sáluhjálp-
ina fyrir hann, með lieilaga kenningu lögmálsins og heimt-
ið að dæmi postulanna þá trú, sem talar í verkum- Það
veitir ekki af þeim boðskap á þessum dögum hins mikla
mannhaturs, að segja það mönnunum, að hver sem hatar
hróður sinn er manndrápari og hver sem segir við bróð-
ur sinn “afglapi,” vinnur til helvítis elds. Það veitir
ekki af því nú á dögum hinnar miklu prettvísi, þá varla
má dirfast að skrifa nafn sitt undir veðbréf nokkurs
manns, að minna á þá hegningu, sem postulinn boðar þeim,
sem veitir yfirgang eða hefir fé af bróður sínum. Það
veitir ekki af ’því á þessari kærleikssnauðu öld, að minna
á það postullega orð: “Hver, sem ekki annast sína, eink-
um heimilismenn, hann liefir afneitað trúnni og er verri
en heiðingi.”