Sameiningin - 01.05.1920, Qupperneq 3

ainctnmgm.
Mánaðarrit til stuffnings kirkju og kristindómi íslendinga
gejiff út af hinu ev. lút. hirkjufélagi Isl. í Vestrheimi
XXXV. árg.
WINNIPEG, MAÍ, 1920
Nr.
Hvítasunna.
Frásagan í öðrum kapítula Postulasögunnar uni
hvítasunnu-undrin er með afbrigðum dásamleg. Kristn-
um mönnum hefir ]»ótt svo mikið til viðburða þeirra koma,
að þeir hafa helgað þeim þriðju stórhátíð ársins. Tvær
spurningar sækja á liuga manns, er uin hvítasunnu-undrin
ræðir: 1. Eru þetta sannsögulegir atburðir, og urðu
þeir með þeirn hætti, er í sögunni segir? 2. Hafa atburð-
ir þessir endurtckið sig í kristninni, og eiga einhver eða
öll þessi undur sér stað enn í dag?
Frásöguna sjálfa er ekki unt að rengja. Það er Lúk-
as læknir (Sæmundur fróði meðal sagnritaranna helgu),
sem ritar postulasöguna. Sögurit hans l»æði liafa verið
álitin rnjög áreiðanleg af þeim, sem mest gefa sig við að
gagnrýna rit nýja testamentisins frá sjónarmiði bók-
mentalegra vísinda. Enda koma viðburðir þessir ná-
kvæmlega heim við ummæli Krists. Ilann lmfði gert það
að áherzlu-atriði í skilnaðarræðu sinni, að lærisveinarnir
skyldu vera við því búnir, að veita viðtöku heilögum anda,
sem hann myndi senda þeim frá föðurnum. Eftir upp-
risu sína endurtók hann fyrirheitið og bauð postulunum
að bíða í Jerúsalem, en fara ekki til heimila sinna norður
í landi, því eftir fáa daga skyldi undur þetta koma fram.
Kirkju sína liét Kristur að stofna í krafti heilags anda,
þá Eann sjálfur hafði fullnægt öllu réttlæti með kenning
og lífi, dauða og upprisu. Hvítasunnnan er stofnunar-
dagur kirkjunnar. Hvítasunnu-dásemdirnar lýsa guð-
legum uppruna hennar og þeim krafti, sem henni með