Sameiningin - 01.05.1920, Blaðsíða 11

137
Vitsmunirnir skinu skærast hjá Þorsteini, 'þegar til
matar var að vinna, eins og í veizlu þeirra Sigríðar og
Indriða. Þá skorti ekki útsjónina. Karl var fljótur að
koma sér þar fyrir, sem fengs-von var mest og hægast um
aðdrætti. Hann settist við dyrnar á óæðra salnum og
tók ríflegan to’ll af öllum matföngum, sem inn fóru. Fyr-
irtækið hepnaðist ágætlega. Þorsteinn sofnaði út frá
ruáltíðinni vel saddur, í sælli von um nýjar matbirgðir
á næsta morgni. i
Andieg skyldmenni Þorsteins eru ekiki ritdauð enn.
Það eru þeir, sem koma sér ilíkt fyrir í viðskiftaheimin-
um, eins og Matgoggur í veizlunni. Þeir sitja einhvers
staðar í vegi fyrir eðlilegum flutningi matar og annara
nauðsynja, til þess að geta tekið ríflegan toll af varningh
þeim um leið og hann fer fram hjá. Leggja lítið sem ekk-
ert þarflegt til viðskiftanna sjálfir, hvorki í umibótum á
vörunni, né með því að greiða henni veg frá framleiðanda
til neytanda, iheldur þvert á móti hílaða stíílur í farvegi
réttmætrar verzlunar, og gjöra sér gróða úr hindrun-
inni.
Þetta má sýna með mörgum dæmum að á sér stað,
ekki sízt nú á dögum, þegar hörgull er á vörum og fram-
ieiðsla öll í ólagi eftir styrjÖldina. Nú er tækifærið að
mata krókinn ó mörgum nauðsynjum, á meðan eftirspurn-
in er svona feikileg; enda láta nú ýmsir matgoggar ekki
sitt eftir liggja. Tökum til dæmis annan eins óbrotinn
og aimúgalegan varning eins og kartöflur eru. Við þá
vörutegund er engu bætt, eftir að hún er stungin upp úr
garðinum. Ekki þarf heldur stórt vit eða áræði eða
starfsþrek til þess að koma henni út, því allir boi'ða kart-
öflur og eftirspurnin hefir. þar engu leilft í mörg ár.
Ætti því matvara þessi að eiga viðskiftaferil bæði ódýran
og auðveldan. En reyndin hefir orðið öll önnur. 1 fyrra
haust voru kartöflur seldar ó dollar skeppan ensk úr
l)óndagarði, en sama skeppa var komin upp í fjóra-fimm
dollara litlu síðar, þegar bæjarbúinn keypti. Verðhækk-
un þessi lá ekki í neinum umbótum, neinni verulegri á-
hættu eða fyrirhöfn, sem sagt, heldur er hún þannig til
komin, að einhverjir matgoggar hafa setið þar við
skemmudyr; hafa náð þrælatökum á vörunni með ein-