Sameiningin - 01.05.1920, Qupperneq 5

131
kendu frumkristnina, og láta þeir menn, er þar eru
íremstir í flokki, mikið af því, liverjar dásemdir þeir hafi
fengið að revna. Úr öðrum áttum lieyrum vér svipaðar
raddir. Óefað er þetta að einhverju leyti öfgum og mis-
skilningi háð, en ljósan vott ber það um þrá margra trú-
aðra manna eftir því, að kraftur andans fái meira að
njóta sín í kirkjunni, og sterk mótmæli eru það gegn and-
leysi því og truleysi, sem vafið hefir kirkjuna viðjum alt
of víða.
Kirkjan var stofnuð á hvítasunnu fyrir tilstyrk
heilags anda með guðlegum stórmerkjum. Að uppruna
'Og eðli er kirkjan guðleg stofnun — það, eða ekki neitt.
En hún er líka mannleg. Allir vér, sem lienni lieyrum
til, erum syndugir menn. Ógæfa hennar öll og alt, sem
að er, er oss að kenna. Stundum ber hið mannlega og
synduga liið guðlega og heilaga ofurliði. Gæfa vor og
sáluhjálp er undir því komin, að vér beygjum vom anda
fyrir heilögum anda. Framtíð kirkjunnar lijá oss fer
eftir því, hve mikið vald vér gefum hyítasunnunni yfir
trú vorri og lífi voru. Biðjum með sálmaskáldinu í ísra-
el: “Tak ekki þinn ])eilaga anda frá mér.”
--------o--------
SAMEIGNAR FYRIRKOMULAGIÐ I FRUMKRISTNINNI.
í Postulasögunni er all-nákvæm lýsing á skipulagi
safnaðarins í Jerúsalem, þeim er stofnaður var á hvíta-
sunnu og postulamir stýrðu. “Allir þeir, sem trúðu,
A'oru saman og höfðu alt sameiginlegt, og þeir seldu eign-
ir sínar og fjármuni og skiftu því meðal allra, eftir því
sem hver hafði þörf til.’’
Postularnir voru skipulagi þessu vanir frá samveru
sinni með Meistaranum. Þá höfðu þeir haft alt sameig-
inlegt, eina pyngju, sem tekið var til, eftir því sem hver
hafði þörf til. Að sönnu hafði það ekki blessast alls
kostar, því féhirðir þeirra, Júdas frá Karíot, var óráð-
vandur og stal úr sjálfs sín hendi. Nú var hann farinn
veg allrar veraldar, keyrður sporurn illrar samvizku út
í yztu myrkur.
Bjartsýnir hafa postularnir verið, sjálfir fyltir
heilögum anda kærleikans, og hafa þeir því gert sér fagr-