Sameiningin - 01.04.1913, Blaðsíða 7

39
missi, getr orðið að fögnuði lijartna, sem fæst við það, er
þau fyllast af guði sjálfum; og sérhver hryggð, sem yfir
oss kemr á lífsleið vorri, getr, ef vér höldurn oss í návist
liins kæra drottins vors, breytzt í það, sem liryggðinni er
andstœtt, og orðið uppspretta sælu þeirrar, sem engum
getr á annan hátt hlotnazt. Indælt er að líta víðlendan
komakr blaktanda í sumargolunni, bleikan sem gull og
standanda í mesta blórna sínum; en til þess að sú dýrðar-
sýn gæti komið fram varð áðr með beittum og fægðum
plógskerum að fletta sundr grösugri grundinni, og vetrar-
næðingarnir naprir og helkaldir að lemja á jarðveginum
og mala hann í duft. Allar sorgir þínar, bróðir og syst-
ir! og mínar alveg eins, breytast yndislega og snúast í
fögnuð, ef við aðeins leggjum þær undir blessandi liendr
drottins.
II. Þarnæst skal í annan stað tekið fram um trúar-
líf sannkristins manns, að fögnuðrinn, sem það liefir sér
til aðal-einkennis, stafar af meðvitundinni um það, að
auga Ivrists hvílir á honum.
,,Eg mun sjá yðr aftr, og lijarta yðar mun fagna.“
Annarsstaðar í skilnaðarrœðunni er þetta fyrirheit á
annan veg orðað, einsog þá er drottinn segir: „Innan
skamms, og þér munuð sjá mig (aftr).‘ ‘ Hér heldr Kristr
fram hinni hlið hugsunarinnar, er hann segir: „Eg mun
sjá yðr aftr, og hjarta yðar mun fagna.“ Þetta tvenns-
konar orðalag, þarsem um endrfund lærisveinanna og
hans er að rœða, bendir nú reyndar á hið sama—það, að
sælan, sem þeim er fyrirheitin, stafi af engu öðru en sam-
lífinu með honum. En orðalagið á hinum fyrra stað hef-
ir þó annan blæ en á síðara staðnum, enda áherzlan á því
samlífi önnur eftir því, frá hvoru sjónarmiðinu það er
skoðað. Þá er hann seg'ir: „Þér munuð sjá mig“, leiðir
hann athygli vora að oss og þeim skilningi, sem vér höfum
á honum náð. En er liann segir: „Eg mun sjá yðr“,
beinir hann athygli vorri að persónu hans og því, að hann
horfir á oss. Með orðunum: „Þér munuð sjá mig“ er
um það að rœða, að vér leggjum á stað á ef’tir honum og
fáum í lionum fullnœgju. Með hinum orðunum: „Eg
mun sjá yðr‘ ‘ er á það bent, hve fullkomlega hann þekkir