Sameiningin - 01.04.1913, Blaðsíða 9

41
oss. Þú liefir veitt hjarta mínu meiri gleði en mönnum
veitist af gnœgð korns og víns“ (Sálm. 4, 6. 7). Líti
menn til Krists, þá gjörir það meira en vega upp á móti
gjörvallri sorg jarðarinnar og eyða henni. Líti Kristr
hinsvegar af himni ofan til vor, þá fyllast hjörtu vor sól-
arljósi. Tár allra þorna, er þeir og hann horfast í augu.
Elskendum er það himneskr unaðr að liorfast í augu; og
sé Kristr oss í raun og veru ástkær, þá verðr það mesta
fagnaðarefni vort að horfast í augu við hann.
Hugsum oss, að einhver gæti tekið nokkra sneið úr
dauðraríkinu við norðr-heimskautið og fleytt henni suðr
í hitabelti; þá myndi ísinn allr þar bráðna, liinn ömurlegi
kuldablær á gráu loftinu hverfa, jörðin brátt fá yfir sig
skínandi ljósábreiðu á þeim bletti þarsem allt var áðr autt
og helbert, og litfagr ijómandi gróðrarreitr blasa við
auga áhorfanda. Og fengjumst vér aðeins til þess að
fœra oss á stöðvarnar suðrœnu, þarsem geislarnir frá sól
réttlætisins koma yfir mann beint að ofan, þá myndi að
sínu leyti eins vetrarkuldinn liverfa og nepjan af sorgum
vorum verða að engu, en vorið með fögnuði sínum koma
í staðinn. Ivristilegt trúarlíf er fullt fagnaðar, því
Kristr, hinn eilífi kærleiks-brúðgumi sálna vorra, lítr inn-
í hjartað, sem elskar liann og treystir honum.
III. Gætum þess nú enn fremr, hvernig drottinn
bendir á það, að fögnuðr lærisveinanna sé þess eðlis, að
ekkert ofsóknarvald getr til hans náð, og að liann er ó-
háðr öllu, sem kemr utan-að.
„Enginn tekr fögnuð yðvarn frá yðr.“ Að sjálfsögðu
er þar fyrst og fremst átt við mótspyrnu og beinan f jand-
skap ofsóknarmannanna í heiminum, sem hinn litli læri-
sveina-hópr átti mjög bráðurn að mœta augliti til auglits;
og fullvissar drottinn þá hér um það, að hverju sem spilltr
heimrinn, er liinn vondi hefir að verkfœri, kann að geta
rænt frá þeim, þá skuli honum þó aldrei takast að svifta
þá fögnuði þeim, er hann veitir þeim. En oss er óhætt
að leggja enn víðtœkari merking í þau orð.
Mikið af gleði vorri er auðvitað komið undir þeim,
sem með oss eru, og liverfr jafnóðum og þeir eru úr aug-
sýn vorri og vér eftir látnir í einstœðingsskap, þeim er