Sameiningin - 01.03.1914, Qupperneq 10

6
til dœmis minna á önnur eins ljóð og „Leirkarlsvísur“,
og að því sérstaklega, er til rímsins kemr, nýárssálminn,
er svo byrjar: „Arið liýra nú hið nýja náðargóðr sendi
landi voru guð“, sem hann yrkir seinasta ár sitt að
Hvalsnesi. 8. vers í sálmi þeim sýnir bezt, hve listfengr
rímari hann var:
„Kasti verstu kostum lasta
Kristr hæstr, mestr, fólki frá:
víst svo traustið festum fasta "
fyrst og síðst þeim glæsta gesti ætíð á,
ást þýðasta brjóst ei bresti,
byrstr þjóstr horfinn sé,
geystum lasta-gusti fresti
lasta lestir,
flestir næsta falli’ í hlé.“
Næsta stig á skáldskapar-ferli Hallgríms er það: Hann
verðr súímaskáld. Hér er að hugsa um kristilega. sálma
hans almenns efnis. Af þeim skal þó hér aðeins nefna
tvo: „A einum guði’ er allt mitt traust“, og „Þú, kristin
sála! þjáð og mœdd“, sem í heild sinni ætti að komast
inn-í sálmabók íslenzku kirkjunnar, en ekki brot aðeins
einsog enn er orðið. Sumu, sem þar er bezt og dýrmæt-
ast, hefir verið sleppt. Á útfararsálminn óviðjafnanlega
þarf ekki að minna: „Allt einsog blómstrið eina“. Sögu-
Ijóðin mörgu eftir H. P. úr lieilagri ritning, sem aðeins,
að fyrri alda sið, hafa verið sett í rím til þess að festa
söguefnið í minni lesenda, ekki heldr að minna á, en af
allt annarri ástœðu: Þau áttu ekki að vera neitt annað
en rímað sögumál—enginn skáldskapr, engin auka-hugs-
an frá rímara, eða engin andleg smíð af hans hendi.
„Ungmenna morgunbœn“ og „Ungmenna kvöldbœn“ í
Ijóðformi ætti að komast inn-í barnafrœði íslenzk, sem
ætluð eru unglingum þjóðar vorrar til náms á undan
ferming.
En á hæst stig skáldskapar lyftist H. P„ þá er hann
hefir tekið að yrkja út-af píslarsögu frelsarans, og er
orðinn hið mikla Passiusálnia-skáld. Þar birtist hann í
hæsta veldi, og gnæfir hæst við himin. Þar fullnast