Sameiningin - 01.03.1914, Síða 11

7
skáldlist lians, og tiin kristna trú lians blasir þar við í
dýrð sinni. Af því sérstök ritgjörð kemr í blaði þessu, ná-
kvæm og vönduð, um þetta meginritverk bans, skal ekki
neitt frekara um það sagt hér, nema aðeins þetta: Passíu-
sálmarnir eru lang-sterkasti vottrinn, sem unnt er fram
að leiða úr andlegu arfsafni íslendinga gegn þeirri af-
neitan friðþægingarinnar, sem nú einmitt í allra síðustu
tíð kveðr svo hávært við á háum stöðum í kirkju þjóðar
vorrar. Annað það, að fastákveðið er, að Passíusálm-
arnir allir í heild sinni verði einn flokkr í sálmabók lút-
erskra Yestr-lslendinga, þá er hún kemr út—væntanlega
áðr en mjög langt líðr. Og þetta hið þriðja: Undir-
staða nýju guðfrœðinnar og þeirra villukenninga allra,
sem þar fylgja með, var og er biblíu-„kritík“. En „kri-
tík“ sú hófst með því, að farið var að rekja upp sögurit-
in helgu (fyrst í gamla testamentinu og siðan í hinu
nýja), einsog þá er þræðir eru sundr raktir í ofnum dúk.
Við það hvarf allt guðlegt í ritum þeim; aðeins liið mann-
lega og ófullkomna sást. 1 sambandi við þetta vanlielga
glæfra-fyrirtœki skal nú minnt á vers eitt í 36. Passíu-
sálmi, þarsem H. P. liefir að yrkisefni smáþátt þann í
píslarsögunni, er skýrir frá því, livað g'jört var við klæði
Jesú af hermönnunum rómversku, er krossfestu hann.
4. versið:
„Kalla eg merki klæðin hans
kristnina’ í heimi hér,
um fjórar áttir foldar-ranns
flolíkr sá dreifði sér;
lífkyrtill þessi lausnarans
líknarorð blessað er;
vilji því skifta skynsemd manns,
skilning sannleiksins þver.“
Hér er spádómr, sem nú í allra síðustu tíð hefir rætzt
ut-í yztu æsar í sögu kristinnar kirkju—það sérstaklega
í spádóminum, að spekingarnir, sem röktu guðs orð í
sundr með hinum vísindalegu áhöldum sínum, og allir,
sem blindandi gleyptu við kenningum þeirra, misstu
skilning á þeim helga boðskap; þeir glötuðu guðs orði.
Kyrtillinn var prjónaðr, og varð því ekki skorinn eða