Sameiningin - 01.03.1914, Qupperneq 29

25
vel að biðja. Ekki hefir til þessarrar tíðar verið talandi
barn bjá þjóð vorri, sem ekki hafi eitthvert bœnarorð
knnnað eftir H. P. Næst lýsingunni á kærleika guðs í
friðþægingar-dýrðinni er bœnarmál Passíusálmanna trú-
nðnm manni líldega hjartfólgnast. Bent skal á nokkur
hin dýrmætustu þeirra orða: „Vaktu, minn Jesú! vaktu’
í mér“ (4, 24); „Krossferli’ að fylgja þínum“ (11, 3);
„Hveitikorn þekktu þitt“ (17, 27); „Hafðu, Jesú! mig í
minni“ (30, 14); „Allra síðast þá á eg hér“ (34, 11);
„Gefðu, að móðurmálið mitt“ (35, 9); „Vertu, guð faðir!
faðir minn‘ ‘, og öll þau dýrðlegu vers í 44. sálminum, og
ótal-mörg fleiri.
Það er ekki ofsagt um kraft bœnarinnar í Passíu-
sálmunum, sem Mattías Jokkumsson hefir sagt í nýlega
prentuðu erindi um Hallgrím Pétrsson:
„Ekki löngum tíma eftir aö sálmar þessir höföu náö inngöngu
á hvert heimili á íslandi, hófust—1690—hin voðalegustu hallæris- og
rauna-ár, sem nálega eyddu þetta land, og fám árum eftir kom stóra
bólan. Meö vers séra Hallgríms á vörum—vers likt og: „Gegnum
Jesú helgast hjarta", eöa bœnaversin: „Vertu, guð faöir! faðir minn“
o. s. frv., hneig hiö bjargþrota fólk í faöm dauöans; með þessum ný-
orktu, guölegu hendingum signdu mœðrnar börnin hungrmorða og
fólu sig sjálfar á eftir sama ósýnilega alföðurnum — ósigraöar af
hungri, hörmung og dauða.“
Passíusálmar Hallgríms Pétrssonar eru dýrmætasta
séreignin, sem vér Islendingar eigum. Þótt vér flytjum
yfir lönd og höf og búum langt burt frá ættjörð vorri,
megum vér arfi þeim aldrei glata.
B. B. J.
------o------
Hallgrímr Pétrsson
(1614—1914.)
Ki'tlr séra Hjört J. IjCÓ.
1. Þú komst til vor í vorri dýpstu neyð
sem voldug hetja, send af guði’ í stríð.
Þú kveiktir vonar ljós hjá föllnum lýð
og lýsir oss um margra alda skeið.
2. Já, föllnum djúpt. Hvað var—og ennþá er
vort erfðatjón, vort böl, vor höfuðsynd?