Sameiningin - 01.06.1914, Qupperneq 7

87
HvaS guð gaf þessum söfnuði sérstaklega, verður
aldrei full-metiS, né full-þakkaS. í 30 ár liefir hann
starfaS hér og strítt. Prá þessum staS hefir rödd hans
hljómaS, viðkvæm og klökk, boSandi liiS eilífa kærleikans
mál. Hér hefir hann flutt syndugum mönnum náSar-
boSskap Jesú Krists. Hér hefir hann flutt orð trúar og
huggunar ótal krossberum og börnum táranna. Og hér
hefir hann borið á örmum heitra hæna, sálir mannanna
upp að hásæti guðs. Engin furða er þótt söfnuðurinn
elskaði hann. Enda harmar liann hvert mannsbarn hér
og tregar sem ástkærasta föður. Og helg og blessuð
verður minning hans í Pyrsta lúterska söfnuði í AVinni-
peg langt fram í ókomna tíð. En ekki einungis hér í
þessum söfnuði, lieldur einnig hvarvetna meðal kristins
fólks af vorri þjóð, verður minning hans blessuð. Þar sá
fólk vort trúna í krafti hennar og fegurð. Allir vissu að
hér var maður, sem var trúarhetja. Trúin var honum alt,
þar var engin uppgerð. Allir urðu að bera lotningu fyr-
ir trúar-einlægni hans. Trú lians var barnsleg, en þó
svo sterk. Hve hjartanlega að hann gat beðiS guS í Jesú
nafni! Mér hefir fundist það hjartnæmast af öllu, sem
eg reynt hefi í þeim efnum, að eiga sambæn með honum.
— Og hvað hann var heill og óskiftur, og fastheldinn við
kenningar kristindómsins, einsog þær eru fluttar af frels-
aranum sjálfum í Nýja testamentinu. GuSs orð var lampi
lians. ViS það ljósið hélt liann sér í lífi og dauða, Jesús
Kristur, dáinn á krossinum til friSþægingar fyrir syndir
mannanna, var hjartað, er allar æðar trúar hans láu frá
og til. Og þetta, sem hann átti dýrast og hezt sjálfur,
gaf liann oss og ótal fleirum, svo að fyrir liann hnigu
margar sálir í faðm frelsarans og fundu líf og sælu. —
Drottinn gaf. Hve ríkulega gaf oss drottinn, er hann
gaf oss þessa lietju trúarinnar, til að vera sverð vort og
skjöldur og leiðtogi á brautum trúarinnar!
Minnumst Hka þess, livað drottinn gaf oss, vinum
hans og starfsbrœðrum, með þessum kæra og trúfasta
vini. Aldrei fáum vér prestarnir fullþakkað guði fyrir
hann. Hann var oss öllum sem faðir, faðir í trúnni, fað-
ir í kærleikanum, faðir í drotni. Allir minnumst vér þess,