Sameiningin - 01.06.1914, Qupperneq 16

96
hann nokkurnveginn eins hindrunarlaust og móSurmálið.” Séra
Jón sagSi sjálfur, aS faöir sinn hefði kent sér mikið og vel, og hann
hefði munað það betur, sem hann lærði hjá honum, en það, sem
hann nam í skóla, og sjálfur hafði Jón áður en hann fór í skóla
snúið á latínu nokkuð löngum kafla úr miðri Njálu. Þegar hann
fór að heiman í fyrsta sinn til að fara í skóla, kvaddi faðir hans
hann með þessum öröum: “Guð hjálpar þeim, sem hjálpa vill
sjálfum sér.” Þeim orðum trúði hinn ungi maður og leitaðist við
að lifa eftir þeim.
Lífið í Reykjavík og skólanum opnaði fyrir honum nýjan heim
og kunni hann þar ekki við sig að öllu leyti. Pilturinn var bráð-
gáfaður, tilfinningaríkur, með öra skapsmuni og mjög sterka til-
hneigingu til þess á öllum leiðum mannlegrar hugsanar, að sigla
sinn eigin sjó. Af þessu orsakaðist í sál hins unga manns nokkuð
sterkur uppreisnarandi móti mörgu í skólalífinu í Reykjavík og hinni
dansk-íslnzku mentun, eins og hanp sjálfur kemst heppilega að orði,
í heild sinni. En algjörlega óspilt ungmenni kom hann út úr latínu-
skólanum, og alla æfi var hann hreinn og göfugur maður. Hann
útskrifaöist úr latinuskólanum árið 1866.
Að latínuskólavistinni lokinni var hann eitt ár heima hjá föður
sínum, sem þá var prestur að Stafafelli í Lóni. hafði flutt þangað
árið 1862. Þá hóf hann nám við prestaskólann í Reykjavík. Alla
sína skólatíð var hann námsmaður í bezta lagi, en sérstaklega hefir
hann víst skarað fram úr í prestaskólanum; því þaðan útskrifaðist
hann með þeirri hæstu einkunn, sem nokkur þar hafði að þeim tíma
hlotið.
Að guðfræðanáminu loknu, vígðist hann aðstoðarprestur til föð-
ur síns árið 1869, þá 23 ára gamall. Faðir hans var þá bilaður á
heilsu, en styrktist brátt aftur, svo að hann þurfti ekki sonar síns við.
Var hann þar því ekki nema liðugan árs tíma. Þá hvarf hann aftur
til Reykjavíkur. Þar kvæntist hann á afmælisdaginn sinn, 15. Nóv.
1870, Láru Pétursdóttur Guðjohnsen, dóttur hins góðfræga tónsnill-
ings, Péturs Guðjohnsens, föður sönglistar íslendinga i nútíðinni.
Þrjú ár voru: þau hjón í Reykjavík, og starfaði hann allan þann
tíma að kenslu. Um prestakall sótti hann á þessu skeiði oftar en
einu sinni, en það var árangurslaust, og virðist erfitt að skilja í því,
hversvegna honum var synjað. En hann vann svo að kalla baki
brotnu. Hann kendi bæði í latínuskólanum og barnaskólanum,
og auk þess veitti hann einstaklingum tilsögn. Það kom jafnvel fyr-
ir, að hann kendi 11 stundir á dag.