Fréttablaðið - 29.06.2011, Blaðsíða 17

MIÐVIKUDAGUR 29. júní 2011 17
Íslenskum pólitík-
usum er mikið
í mun að varðveita það
sem er, einkum þeim sem
eru upp á atkvæði lands-
byggðarinnar komnir.
Aukning peningamagnsins um 3,3% myndi
koma í veg fyrir allan niðurskurð ríksins í ár
án hærri skatta.
M-ið,
m.siminn.is
Skannaðu kóðann eða
sendu sms-ið M í 1900
og fáðu M-ið beint
í símann þinn
Skannaðu hérna
til að sækja
Meira Ísland
B
arcode Scanner
SAMSUNG GALAXY S
79.900 kr.
SAMSUNG GALAXY S II
109.900 kr.
Ómissandi
ferðafélagi
Hafðu með þér frábæran síma á ferðum þínum um landið í
sumar og gerðu hverja stund að algjöru ævintýri. Hvort sem
þú ferð í fjallgöngu, útilegu, veiði eða golf þá er rétti síminn
ómissandi ferðafélagi.
1.000 króna inneign á mán. í 12 mán.
Notaðu 1.000 króna inneignina sem fylgir með öllum þessum
símum til að fara oftar á Netið í símanum, hringdu oftar og
sendu fleiri SMS. Upplifðu meira Ísland með Símanum!**6.953 kr.
á mánuði dreift á
12 mánuði *
9.453 kr.
á mánuði dreift á
12 mánuði *
1.000 kr.
inneign á mán.
í 12 mán. fylgir.
1.000 kr.
inneign á mán.
í 12 mán. fylgir.
Símalán-afborgun: Símalán-afborgun:INNEIGN INNEIGN
Stærsta
3G net
landsins
Allar tilraunir til að taka af einkabönkunum lögvar-
inn rétt þeirra til að búa til lög-
eyri landsins og dreifa því valdi
á aðila sem eru ábyrgir gagn-
vart almenningi eru óábyrgar.
Við leggjum því til að fulltrúar
Stjórnlagaráðs leiði hjá sér til-
lögur IFRI, grasrótarfélags um
fjármálaútbætur, þess efnis að
„Lögeyrisvaldinu“ skuli dreift í
Stjórnarskrá.
Ríkinu verður aldrei treystandi
til að búa til lögeyri þjóðarinnar,
eins og IFRI leggur til. Valddreif-
ing og ábyrgð gagnvart almenn-
ingi mun ekki virka með þetta
vald. Ríkið mun freistast til að
gefa út of mikið af nýjum pening-
um með óðaverðbólgu í kjölfarið.
Sumir segja að einkabankarnir
freistuðust sjálfir til þess að búa
til of mikið af nýjum peningum,
sem blés út húsnæðisbólu og end-
aði í hruni, en það var Seðlabank-
anum að kenna.
Seðlabankinn var ábyrgur
fyrir því að leyfa okkur að auka
peningamagnið um tæp 400%
á árunum frá einkavæðingu
til hruns. Einkabankarnir eru
aðeins ábyrgir gagnvart eigend-
um sínum, og þá aðallega okkur
stóreigendum.
Í umræðunni og á Vísindavef
Háskóla Íslands segir að þegar
einkabankar búa til nýjar skuldir
þá séu þeir í raun að búa til nýja
peninga. Við viljum meina að
þetta sé gott fyrirkomulag sem
Seðlabankinn viðhefur. Fyrir því
eru tvær megin ástæður.
Fyrri ástæðan: Við búum til
nýja peninga sem skuldir. Skuldir
eru góðar. Bankarnir okkar búa
til nýja peninga með bókhalds-
færslu sem viðskiptavinir fá lán-
aða á vöxtum fyrir að veðsetja
eignir sínar og vinnuframlag.
Skuldsett fólk vinnur meira og
fer síður í verkfall. Skuldsettum
ríkjum er auðveldara að stjórna í
krafti peninga.
Síðari ástæðan: Peningaútgáfan
okkar rýrir kaupmátt króna sem
eru í umferð og veldur því krónu-
eigendum fjárhagsskaða. Þetta
er gott. Fjárhagsskaðinn fær fólk
sem á krónur til að losa sig við
þær með aukinni neyslu og fjár-
festingu, sem í gegnum banka-
kerfið þýðir meiri skuldir.
Þegar allt kemur til alls gæti
Seðlabankinn alveg búið til
alla nýja peninga skuldlaust og
Alþingi ákveðið hver skyldi njóta
góðs af þeim í fjárlögum. Aukn-
ing peningamagnsins um 3,3%
myndi koma í veg fyrir allan
niðurskurð ríksins í ár án hærri
skatta.
En við bankaeigendur höfum
staðið lengi í þessari réttindabar-
áttu og gerum það sem þarf til að
verja réttindi okkar. Við höfum
tryggt okkur réttinn til að búa til
nýjar krónur, að upphæð sem sum
ár slagar hátt í fjárlög ríkisins, og
réttinn til að ráða hver nýtur góðs
af þessum nýju peningum.
Við höfum í raun lögvarin rétt-
indi til að skattleggja krónueign
landsmanna með því að búa til
nýja peninga sem við svo lánum
landsmönnum aftur með vöxt-
um. Við eigum rétt á arði af öllu
saman og ef einhver bankanna
hrynur þá eigum við rétt á að
kaupa skuldasöfnin á afslætti
og halda áfram að innheimta að
fullu.
Valdið til að búa til lögeyri
landsins eru þau réttindi sem
umfram allt annað hafa tryggt
okkur þann auð og völd sem gerir
okkur ráðandi í samfélaginu. En
við erum ekki að biðja um stjórn-
arskrárvarnir. Þær væru of aug-
ljósar og eru þar að auki óþarf-
ar meðan peningar hafa áhrif á
úrslit kosninga. Þó að okkur væri
óheimilt að borga í kosningasjóði
eru þúsund aðrar leiðir fyrir pen-
inga að hafa atkvæðavægi.
Skynsamt fólk skilur að pen-
ingarnir sem við búum til geta
ýmist hindrað eða hjálpað metn-
aðarfullu fólki og almennt létt því
lífið. Við skorum aðeins á fulltrúa
Stjórnlagaráðs að nota skynsem-
ina og sleppa því bara að ræða um
lögeyrisvaldið.
Það er allt og sumt sem þið
þurfið að gera til að standa vörð
um réttindi okkar.
Verjum réttindi einkabankanna
Frændi minn, Jóhannes Arason (1913-2009), og um tíma bóndi
á Múla í Gufudalssveit í Barða-
strandasýslu, vann marga vetur
við saltfiskverkun í Grindavík.
Fyrrum bóndi á Stóra-Vatnsskarði
í Skagafirði, Benedikt Pétursson
(1892-1964), fór ungur gangandi
úr Skagafirði til skólavistar í
Flensborg í Hafnarfirði. Framan-
greindar athafnir þessara manna
eru góð dæmi um þann hreyfan-
leika sem um aldir hefur einkennt
íslenska þjóð. Hreyfanleika sem
meðal annarra er ein orsök þess
að vart er hægt að tala um mál-
lýskur í íslenskri tungu.
Íslenskum pólitíkusum er
mikið í mun að varðveita það
sem er, einkum þeim sem eru
upp á atkvæði landsbyggðarinnar
komnir. Þeir vilja til að mynda að
byggðir strjálbýlis haldist áfram
óbreyttar að íbúatölu og atvinnu-
starfsemi. Þetta kalla þeir byggða-
stefnu og hún virðist mega kosta
næstum því hvað sem er. Hinir
sem ekki búa úti á landi skulu
borga brúsann.
Byggðastefnan felst aðallega í
því að sjóða niður núverandi stöðu
byggða úti á landi, leggja í krukku
með formalíni, varðveita, kons-
ervera. Einn hluti nýlegs frum-
varps Jóns Bjarnasonar sjávarút-
vegsráðherra er á þessum nótum.
Þar á að úthluta byggðakvóta til
fiskveiða, talað er um línuíviln-
un og ég veit ekki hvað og hvað.
Hugtök eins og hagkvæmni, arð-
sköpun, bætt lífskjör allra lands-
manna eru þar aukaatriði. For-
maður sjávarútvegsnefndar segir
að samfélagsleg sjónarmið skipti
ekki síður máli en þau hagfræði-
legu. En í samfélagi hverra? Er
niðursuða byggða við sjávarsíð-
una samfélagsleg aðgerð? Spyr sá
sem ekki veit.
Íslenskar sjávarbyggðir eiga
betra skilið en að verða að eins
konar rómantískum sælureitum
fyrir útlenda ferðamenn, þorpum
þar sem fáeinir smábátar leggja
að landi í sumarblíðunni með
nokkra fiska innanborðs. Eða að
unaðsreitum fyrir örfáa útvalda
líkt og Petit Trianon var í Ver-
sölum á tíma Lúðvíks sextánda
Frakkakonungs þar sem spúsa
hans, Marie Antoinette, og hirð-
dömur hennar mjólkuðu kýr í tötr-
um sveitakvenna.
Stærsta, og raunverulega hið
eina, byggðavandamál á Íslandi er
það að landið haldist ekki í byggð
sem þróttmikið samfélag fram-
fara, hreyfanleika og blómstrandi
mannlífs. Mikilvægt er að það
takist að stöðva vaxandi atgerv-
isflótta til útlanda og að ungt
menntað fólk vilji búa á Íslandi.
Ísland má nefnilega ekki verða
steinrunnið byggðasafn.
Niðursoðnir útkjálkar
Fjármál
Jón Þór Ólafsson
óformlegur talsmaður
bankaeigenda
Byggðamál
Ingimundur
Gíslason
augnlæknir í Svíþjóð