Faxi - 01.12.1963, Blaðsíða 13

Dansinn dunar.
aðeins eitt ar í senn og sé kosin úr skóla-
héraði nu til skiptis.
Var tillagan samþykkt samhljóða, enda
þótti fullkomið sanngirnismál, að dreifa
þannig stjórnarstörfum félagsins og yrðu
fundirnir þá einnig framvegis í viðkom-
andi skólahéraði.
Samkvæmt þessu var á fundinum skipt
um stjórn og hlutu kosningu kennarar úr
Sandgerði, þeir Aðalsteinn Teitsson skóla-
stjori, Einar Jónsson og Þorbjörg Berg-
þórsdóttir. Þess má hér geta, að sú hefð
niyndaðist strax í öndverðu, að velja
avallt skólastjóra til formennsku í félag-
tnu. Hefur farið vel á þessu, enda að mig
minnir aldrei verið út frá þvi brugðið.
Þetta nýja fyrirkomulag, að kjósa
stjórnirnar til skiptis úr skólunum, hefur
gefizt mjög vel og hafa nú allir skólar á
félagssvæðinu, sem til þess hafa nógu
naarga kennara, sinnt þessu þjónustustarfi
við félagið. Aðeins Hafnir og Vatnsleysu-
strönd hafa sloppið við þessa kvöð af fyrr-
greindum ástæðum. Keflavík annast fé-
lagsstörfin þetta árið og í stjórn félagsins
eru nú: Hermann Eiríksson, Gerður Sig-
urðardóttir og Hallgrímur Th. Björnsson.
+
Góðir áheyrendur! Senn dregur að lok-
um þessa sundurlausa söguágrips.
Félagið hefur frá stofndegi haldið 32
bókaða fundi, auk nefndafunda, sem ekki
eru skráðir í fundargerðabók félagsins. Á
þessum reglulegu fundum hafa oft verið
Guðmundur Norðdahl og Erlingur Jónsson
leika fyrir dansi.
flutt fræðandi erindi um ýmis skóla- og
kennslumál af hinum færustu mönnum,
er til þess hafa verið fengnir og mun
námsstjórinn, Bjarni M. Jónsson, oft hafa
verið hjálplegur um útvegun góðra fyrir-
lesara, er höfðu gagnleg mál að flytja eða
þá flutt þau sjálfur. En auk þess hafa svo
félagsmenn flutt fjölmörg framsöguerindi
um hin margvíslegustu efni, eins og
reyndar fyrstu fundargerðirnar, sem hér
var vitnað til, bera með sér.
S'kiljanlega hafa þar launamálin og
kjarabaráttan borið oftast á góma. Launin
hafa jafnan verið það bágborin og lífsaf-
koma kennara svo léleg, allt fram á þetta
ár, að öryggisleysið hefur hvílt eins og
mara á öllu félagslífi stéttarinnar.
Þá hefur Thorkillii-sjóðurinn oft verið
til umræðu á fundum félagsins, enda var
fram eftir árum þaðan nokkurs styrks að
vænta til hinna tómhentu skóla, ef mér
leyfist að nefna allsleysið þvi nafni. Fvrir
fé úr þessum ágæta sjóði fengu skólarnir
keyptar lesbækur, kennslutæki og ýmis-
legt fleira, sem að gagni kom. Til viðbótar
við þann tíma, sem fór oft í umræður um
slík fjárframlög til skólanna og hvernig
þau kæmu réttlátast niður, fór einnig
mikill tími til að ræða, hvernig heiðra
bæri minningu þessa hálærða og gagn-
/
Avarp Bjarna M. Jónssonar í
Herra samkvæmisstjóri, heiðraða stjórn,
félagar og gestir þessara ágætu samtaka!
Eg veit, að það er ekki mitt fag, ekki
mín grein að tala í sölum gleðinnar. Eg
bið ykkur þess vegna að afsaka orð mín
og málfar. En ég kvaddi mér hljóðs,
vegna þess að ég á erindi við félagið. Og
ég bið ykkur ekki að afsaka það — því
að það er þess sök. Nú var það að vísu
ekki ætlun mín, að setja afmælisbarnið á
sakamannabekk á þessum heiðursdegi þess,
— heldur hitt, að færa því dýpstu þakkir
og hjartanlegustu árnaðaróskir. Það á fé-
lagið margfaldlega skilið af mér — og
það er þess sök — en ekki hitt, hvað mér
ferst illa að orða hugsun mína, svo að
ég er hræddur um, að mál mitt verði að-
eins skuggi af því, sem í huganum býr.
I fyrsta lagi þakka ég félaginu og stjórn
þess fyrir að hafa boðið okkur hjónunum
til þessa afmælisfagnaðar. Eg þakka ekki
einungis ágætar veitingar, fróðlega og
skemmtilega ræðu Hallgríms Th. Björns-
sonar yfirkennara, fögur og vinsamleg orð
merka Suðurnesjamanns, Jóns Þorkelsson-
ar skólameistara, er lagði fram aleigu sína
til að stofna þennan sjóð til uppfræðslu
fátækustu og umkomuminnstu börnum
þessa æskuhéraðs síns.
*
Hér lýkur nú þessu spjalli, en áður en
ég yfirgef ræðustólinn, langar mig að
benda á austurlenzkt spakmæli er segir:
— Perlan skapast í djúpi hafsins, en þrek-
ið í straumi lífsins.
I hverri barnssál er slíka perlu að finna,
sé kafað nógu djúpt eftir henni, — og
hlutverk okkar kennaranna er að annast
þessa köfun og koma hinum duldu fjár-
sjóðum hafsins upp á yfirborðið, svo hið
austurlenzka líkingamál sé notað. En þessi
duldi fjársjóður, þessi perla, er hjartalag
mannsins — sjálft manngildið, sem við
leitumst við að laða fram í skólastarfinu,
minnug þess, að fróðleikurinn einn sam-
an og þekkingin, gera engan að manni í
þess orðs fyllstu merkingu. Til þess að ná
því marki, verður hver og einn að leggja
rækt við hjarta sitt ekki síður en höfuðið,
ástunda mannkosti engu minna en mann-
vit og efla með sér þjóðrækni og guðstrú,
því „Hver þjóð, sem í gæfu og gengi vill
búa, á guð sinn og land sitt skal trúa.“
H. Th. B.
25 ára afmælishófi félagsins
í minn garð, létt og lífgandi hjal við
sessunauta og aðra félaga, ágætan hljóð-
færaleik og almennan söng — heldur
þakka ég fyrst og fremst þann hlýhug og
sóma, sem okkur hefur verið sýndur með
þessu boði — hlýhug, sem ég finn að
andar hér til alls og allra og ræður hér
Bjarni M. Jónsson í ræðustóli.
F A X I — 1G9