Faxi - 01.12.1963, Blaðsíða 27

/
Armann Kr. Einarsson
SNJÓHÚSIÐ
Meðfylgjandi saga er eftir Ánnann Kr. Einarsson, kennara og rithöfund, sem
nú á hvað mestuin og almennustum vinsældum að fagna með þjóðinni, sem vand-
aður barnabókahöfundur. Hefir aðdácndahópur hans farið sístækkandi og við
bókarkönnun nú fyrir skemmstu kom í ljós, að liann var þá mest lcsni höfundur
landsins. Eftir Ármann hafa alls komið út 22 bækur, 3 skáldsögur, 1 smásagna-
safn og 18 barna. og unglingabækur. Nú fyrir jólin kcmur út í Noregi G. ung-
lingabók Ármanns, en 2 bóka hans hafa komið út í Danmörku. Mun í ráði að
gefa bækur hans út á flciri tungumálum, svo frábærlega vel hefir þeim verið
tekið bæði í Noregi og Danmörku.
Það sem mestu veldur um vinsældir Ármanns, er hans lctti og lipri stíll sam-
fara hreinu og fögru máli, lausu við alla tilgerð og væmni. Sögurnar eru bráð-
skemmtilegar, en þó öðrum þræði fræðandi og siðlegar. Tekst höfundi ótrúlega
vel að sameina þessi ólíku sjónarmið, að láta þannig efnið þjóna andanum og
vera honum háð, en halda þó jákvæðum stíganda (spennu) og lögboðinni staf-
setningu. Slíkt cr ekki hciglum lient, cnda er Ármann enginn meðal skussi á
ritvellinum.
Nú hefir Ármann sýnt mér og blaðinu þann vinarhug, að rita þessa fallegu
jólasögu endurgjaldslaust fyrir Faxa. Fyrir það kann ég honum beztu þakkir
og yngri lcscndur blaðsins munu áreiðanlega meta þetta að verðleikum. Annars
er gaman að geta þess hér, að nú þessa dagana er ný bók eftir Ármann að koma
í bókabúðir, ber hún nafnið Oli og Maggi í ræningjahöndum — og þó hér sé
um sjálfstætt verk að ræða, þá er sagan þó í beinu framhaldi af hinum bráð-
snjöllu Ólabókum liöfundar, sem allar hafa verið frábærlega vinsælar.
H. Th. B.
Það er liðið fast að jólum, og skamm-
degismyrkrið grúfir yfir. Undanfarna daga
hefur snjóað. Hvít mjöllin liggur yfir
landinu eins og þykkur, mjúkur feldur.
Stjörnur tindra frá húmbláum himni, og
norðurljósin bregða öðru hverju á leik.
Fallegra jólaveður er ekki hægt að fá,
sagði gamla fólkið. Yngri kynslóðin kunni
ekki síður að meta góða veðrið, og not-
færa sér það sem bezt.
I litla kaupstaðnum við botn fjarðarins
hafði snjónum verið rutt af aðalgötunni,
og lá hann í óhreinum dyngjum með fram
gangstéttunum. Krakkar tildruðu uppi á
snjóhryggjunum og reyndu sig í jafn-
vægislist sinni. Fullorðna fólkið sneiddi
hjá torfærunum, og næstum 'hljóp við fót.
Allir voru í óðaönn að gera jólainnkaupin.
Það voru fleiri en fullorðna fólkið að
flýta sér. Siggi í Sóltúni skálmaði eftir
götunni og skeytti því ekki hætishót, þótt
hann rækist öðru hverju á vegfarendur.
Siggi og Kiddi voru bekkjarbræður.
Hann var á leiðinni til Kidda í Háholti.
Báðir voru þeir ellefu ára og óaðskiljan-
legir félagar og vinir. Þó voru þeir mjög
ólíkir. Siggi var draumóramaður, en
Kiddi hagsýnn og ráðkænn.
I jólaleyfinu höfðu þeir félagar gert það
að gamni sínu að byggja snjóhús uppi í
heiðinni austan við kauptúnið. Veður gat
ckki verið ákjósanlegra og nógur var
snjórinn. Þetta var líka stærsta snjóhús,
sem þeir höfðu nokkru sinni byggt, já,
kannski fallegasta jólahús, sem um getur
í víðri veröld.
Nú var aðfangadagur jóla runninn upp,
svo það var ekki seinna vænna að ljúka
byggingu snjóhússins.
Það stóð heima, þegar Siggi nálgaðist
stóð Kiddi á tröppunum og veifaði tómri
mjólkurflösku.
Hvað ætlarðu að gera með þetta? sptirði
Siggi þegar þeir höfðu heilsast.
Sérðu ekki að þetta er nýtízku lukt,
anzaði Kiddi brosandi.
Þegar Siggi aðgætti betur sá hann að
botninn hafði verið teknn úr flöskunni,
en í staðinn sett kringlótt tréspjald með
tveim götum. A miðju spjaldinu stóð dá-
lítill kertisstubbur.
Ha, ha! En sniðugt, hrópaði Siggi. Það
Ármann Kr. Einarsson.
kemur sér, svei mér vel, að fá þetta ljós-
tæki, því ekki höfum við rafmagnið til að
lýsa upp húsið okkar.
Kiddi varð að kveikja á nýju luktinni
til að sýna vini sínum.
Ekki bar á öðru, en það logaði prýði-
lega á kertinu í flöskunni.
Hefurðu annað kerti, þegar þetta er
búiðP spurði Siggi.
Nei, en ég ætla að kaupa það á leiðinni,
anzaði Kiddi.
Þeim félögum var ekkert að vanbúnaði
að leggja af stað. Skóflan og sleðinn, sem
þeir notuðu við byggingu snjóhússins var
hvort tveggja geymt uppfrá.
Siggi og Kiddi tóku til fótanna og þutu
í einum spretti austur götuna. Gleðin og
lífsfjörið ólgaði í æðum þeirra.
Við skulum líta inn til Skeggja gamla
á Horninu, sagði Kiddi og vingsaði nýju
luktinni, sem hann hafði bundið í snæris-
spotta.
Já, kannski getum við líka keypt okkur
eitthvað ! nestið, anzaði Siggi.
Þeir félagarnir létu ekki sitja vð orðin
tóm og snöruðust inn í búðarholuna til
Skeggja gamla. Allir, jafnt ungir sem
gamlir, þekktu búðina hans Skeggja, þar
sem sætlegast blandast og angar ilmur
þeirrar munaðarvöru, sem mest kitlar
bragðlaukana.
Skeggi stóð innan við afgreiðsluborðið
breiður og brosandi. Hann fyllti næstum
út í búðarholuna. Andlit hans var stórt
og kringlótt eins og tuna:l í fyllingu, skall-
inn gljáði, svo það hefði mátt spegla sig
í honum, og snjóhvítt skeggið breiddi sig
yfir bringuna.
F A XI — 183