Faxi - 01.12.1963, Síða 51

alls þessa var nú orðiS dimmt af nóttu, en
enginn æSraSist samt, enda þótt útlitið
væri allt annað en gott og allt í óvissu um
það, hvernig ferð þessi mundi enda.
Stundu fyrir náttmál lét SigurSur taka
niður segl og mæla dýpið aftur, en það
varð árangurslaust, því drekinn kenndi
ekki grunns fremur en áður. Voru þá sett
upp segl og siglt áfram í sömu átt, en
eftir örskamma stund vildi það óhapp til,
að klýfirinn slitnaði niður, og varS að taka
niður siglutréð til að færa þetta í lag. Þeg-
ar viðgerð þessari var lokið, var siglan
reist að nýju og siglt ennþá í sömu átt. En
er liðin var stutt stund frá óhappi þessu,
lygndi skyndilega, og það svo, að segl
urðu með öllu gagnslaus. Þau voru því
tekin niður, en árar út lagðar og ferðinni
haldið áfram í suður. Höfðu skipuverjar
um daginn rætt um það, að vindur mundi
sennilega snúast til suðvesturs, er veðrið
lægði, og nú var komið logn.
Áfram var nú haldið í þeirri góðu trú,
að verið væri á leið til lands, en er róið
hafði verið um stund, fór Júlíus Helgason
að tala um það við Árna Eiríksson, þóftu-
félaga sinn, að sér fyndist vera róið á móti
öldunni. En svo var alda lítil þrátt fyrir
nýafstaðið ofveður, að enginn skipverja
hafði veitt henni athygli fyrr. Kallar Júlíus
því til formanns og segir: „Við róum á
móti öldunni og hljótum því að stefna til
hafs.“ Anzar formaður og segir: „Það er
ómögulegt, en athugið þið samt, hvort
það geti verið.“ Var það nú gert, og varð
sú raunin á, að athugun Júlíusar reyndist
rétt. Var þá snúið alveg við og nú róið
beint undan öldunni. Menn fara þá að
ræða um veðrið, og segir Árni: „Mikið
ætlar skaparinn að gera vel við okkur. Nú
ætlar líklega að verða blíðuveður.“
Meðan þessar viðræður fóru fram milli
skipverj,a kom örlítill andvari, og var
bann á eftir. 'Glæddist nú sú von hjá
þeim, að nú mundi stefnt í rétta átt, þar
sem þeir töldu kaldann vera af suðvestri.
Var hásetum sagt að setja upp framseglið,
°g rétt á eftir voru sett upp öll segl og
leyst úr öllum rifum, en ekki var kaldinn
naeiri en það, að varla greiddist úr segl-
unum. Nú var farið að birta til í lofti, svo
að sást til tunglsins, og er skipverjar
höfðu athugað afstöðu þess, sannfærðust
þeir um, að nú loks myndu þeir vera á
rettri leið. En hvað var nú langt til lands?
Það gat enginn gizkað á.
En hér fór sem oft endranær, að ekki er
Engi til setu boðið á sjó, því að meðan
skipverjar voru nú í ró og næði að ráða t"
ráðum sínum um ferðalagið, heyrðu þeir
allt í einu hvin mikinn fyrir aftan skipið,
og í sömu andrá skall á ofsaveður úr
þeirri átt eða af suðvestri, því að nú voru
þeir orðnir vissir á áttunum. Var þá á
svipstundu tekinn niður meiri hlutinn af
seglunum, en þau rifuð, sem uppi voru
látin vera. Þannig var siglt undan veðrinu,
svo klukkustundum skipti. Má nærri geta,
að óraleið hefir þar verið farin, þar sem
bæði hafaldan og veðurofsinn knúðu skip-
ið áfram með sínu tryllta heljarafli.
Meðan þessu fór fram, töluðu skipverj-
ar margt um það, sem yfir gekk, og varð
þá að vonum sumum hugsað til þess í
hvern enda þessi ferð rnundi fá. Heyrðist
þá einhver tala um að þetta mundi á einn
veg fara og sagði við þá er næstir voru:
„Sjáið þið ekki feigðina í augunum á hon-
um Sigurði.11 Guðni Jónsson fór þá afturí
til Sigurðar og segir við hann: „Hvernig
heldur þú að þetta endi hjá okkur, Sigurð-
ur?“ Sigurður hló við glaðlega og svarar:
„Þetta endar vel, ég á margt ógert heima
ennþá.“ Þetta svar virtist gefið meira til
hughreystingar en af rökvísi, en svo var
þó ekki, því Sigurður taldi sig hafa gilda
ástæðu til svarsins, sem þó ekki verður
getið hér frekar.
Loks eftir nokkurra stunda siglingu sást
Ijósglampi á stjórnborða, og töldu menn
víst, að það væri vitaljós. Leið svo nokkur
stund, þar til er ljósið sást aftur. En vissu
þeir hvaða viti þetta var? Þó að þeir væru
öruggir á áttunum, vissu þeir ekki hvar á
hafinu þeir voru staddir, en vonuðu þó,
að þeir stefndu til lands einhvers staðar
milli Reykjaness og Garðskaga og þeir
hefðu séð Reykjanesvita. Var því stefna
skipsins sveigð í áttina að ljósinu og hald-
ið þannig nokkra stund. Skýrðist ljós-
glampinn smám saman, unz vitablossarn-
ir sáust stöðugt.
Um morguninn, er skipin fóru út, var
allmikið af togurum að veiðum á Hafna-
leir, og vakti nú einn skipverja máls á
því, að vart myndu allir togararnir vera
farnir þaðan og ef þeir sæju ljósin á þeim,
gætu þeir verið vissir um, að það væri
Reykjanesviti, sem þeir sáu og þeir þá
verið öruggir um að vera á réttri leið.
Féllust allir á, að þetta myndi rétt vera.
Að nokkurri stundu liðinni frá þessu
samtali sáu skipverjar togaraljósin, sem
voru að sjá frá skipinu sem upplýst, fljót-
andi borg. Var þá stefna sveigð til bak-
borða og haldið beint á ljósaþyrpinguna. +
MOS AI K
í fjölbreyttu úrvali.
Gólfflísar og veggflísar
ásamt tilheyrandi lími.
Ka u p f é 1 a g
Suðurnesj a
Járn- og skipadeild.
Sími 1505.
Húsbyggjendur!
Höfum fyrirliggjandi
timbur í öllum
algengum stærðum.
Kaupfélag
Suðurnesja
Járn- og skipadeild.
Sími 1505.
Höfum fengið aftur
ullargarnið Clarissa Nova.
Verð kr. 21.50 hespan (50 gr.).
☆
Það borgar sig að kynna
sér verðið á jólavörunum og
leikföngunum hjá okkur.
☆
Verzlun Þorléks
Benediktssonar
Akurhúsum. — Sími 7104.
F A X I — 207