Faxi - 01.12.1963, Blaðsíða 66

í Keflavíkurprestakalli um jól og óramót
Sæmundur Tómasson:
Keflavíkurkirkja:
Aðfangadagur: Aftansöngur kl. 6.20.
Jóladagur: Messa kl. 5.
Annar jóladagur: Barnamessa kl. 11.
Skírnarmessa kl. 5.
Gamlárskvöld: Aftansöngur kl. 8.30.
Nýársdagur: Messa kl. 5.
Innri-Njarðvíkurkirkja:
Aðfangadagur: Aftansöngur kl. 5.
Jóladagur: Messa kl. 2.
Sunnudagur. 29. des.: Barnamessa kl. 11.
Gamlárskvöld: Aftansöngur kl. 6.
Nýársdagur: Messa kl. 2.
Ytri-Njarðvík:
Jóladagur: Messa í nýja samkomuhúsinu
kl. 3.30.
Sunnudagur 29. desember: Barnamessa á
sama stað kl. 1.30.
Messur á elliheimilinu og sjúkrahúsinu aug-
lýstar síðar.
Sóknarprestur.
Keflvíkingar
Matarstell
Kaffistell
Stakir bollar
margskonar.
Kökudunka’
Stálhúðuð hnífapör
Teskeiðar
Desertskeiðar
Kökugafflar
Ostaskerarar
Ryksugur
Brauðristar
Vöfflujárn
Straujárn
Baðvogir
Hitakönnur
Margskonar gjafavörur
og leikföng
o. fl. o. fl.
Kaupfélag
Suðurnesja
Búsáhaldadeild
----------------------——+

(
Á æskuslóðum
í Grindavík
Hugrenningar S. T. er hann gengur
um ótthagana á sjötugsafmœlinu,
25. júní 1958.
Út meS sjó.
Lít ég yfir liðna tíð,
lífið ýmsu breytir.
Þar andinn svífur ár og síð
eru margir reitir
mér sem kær var margur hver
mína æskudaga,
lifir enn í minni mér
mörg ein hugljúf saga.
Feta ég nú fjörugrjót,
fornar treð því slóðir,
þar sem áður fimum fót
fóru drengir rjóðir.
Þar sem fyrrum barnabrek
bundu okkur saman
æska lífs og unglingsþrek
alltaf nóg var gaman.
Út um lautir, upp um hraun,
allt í líkum skorðum,
sé ég því í sjón og raun,
sem þar gerðist forðum.
Tókum mosa — tíndum ber,
tað í breiður dregið.
Hljómar nú í huga mér
hversu þrátt var hlegið.
Við Dalinn (smátjörn).
Oft á Dalinn öðuskel
ýttum við frá landi.
Ekki fór þó ætíð vel,
ýmsar lentu í strandi.
Þar við áttum þráfalt spor,
þar var starfið hafið.
Alltaf sumar, vetur vor
var þar önnum kafið.
Sæmundur Tómasson.
Þegar fönnin fyllti skörð,
fölnuð blóm og kalin,
ís og kuldi yfir jörð,
alltaf lagði Dalinn.
Lékum þá með leggi og staf,
lögðum út á svellin.
Fórum hratt og fengum af
fjári margan skellinn.
Þá var oft hjá krökkum kátt,
köll og allskyns gaman,
hoppað, dansað, hlegið dátt,
hópar léku saman.
Nú er farið — flutt á burt
flest, sem lék við Dalinn.
Ymist verður uppi spurt
eða lagzt í valinn.
Stirðnar fótur, styttist leið,
stöðvast tíminn eigi,
örskjótt þrýtur æviskeið,
óðum hallar degi.
Gott er þá að hvíla hold,
(hér skal enda róður),
lagður niður, lágt í mold,
hjá látnum æskubróður.
S. T.
Karl nokkur réri hér til fiskjar á árabáti
og hafði með sér tvo unglings stráka. Eitt
sinn er annar strákurinn hafði innbyrt fisk,
sem hann var að draga, tók hann eftir að
fiskurinn var mikið særður. Hann sýndi þá
karlinum fiskinn og sagði um leið:
— Hann er mikið særður þessi.
Karlinn leit á fiskinn og sagði síðan við
strákinn, með miklum alvörusvip:
— Ójá, . . . væni minn. . . . Þarna geturðu
nú séð, að það eru mörg mannameinin hjá
fiskunum ekki síður en okkur mönnunum.
222 — FAXI