Faxi - 01.12.1964, Blaðsíða 25

Þcr þekkið hann af »t«rrl o* iboeinnl framrúðu,
. . . . af þurrkum vlnstra mccin i kyrrstöðu,
(bctra útsýni fyrir okumann).
Af baki nfturstsrtis sem h*et er að IeeeJa fram
og fæst þvi aukið rými fyrir flutnine og farangur).
Af sól.skyeeni, scm hægt er að stllla tU allra átta,
af stærrl hiiðarrúðum, af stærrl afturrúðu, af
ollum rúðum stsrrrl (15% staerri Kluccar)
... 0| rnnfremur af 20 öðrum endurbótum.
ÞETTA ER STAÐREYND
Á Volkswagen eru ekki brcytingar heldur
endurbietur. -Það er ófrávíkjanlegt tak
mark (. . . og hann cr ávallt framleiddur
einmitt fyrir yður).
Voksxvagen er framlciddur scm hag-
kvu’inur og hentugur bíll, cn umfram
Volkswagen er því örugg fjár-
fcsting og í liærra cndursölu-
vcrði en nokkur annar bíll
allt nylsamur. Hann er ávallt í hærra
endursöluverði en nokkur annar bill og
því örugg fjárfesting. Takmarkið er að
endurbæta hann til hins ítrasta. Svo lengi
setn hann er góður bíll þá er hann fratn-
lciddur. Ef hægt er að cndurbæta hann,
þá er það gert. — Volkswagcnútlitið er
alltaf eins.
Varahlutaþjónusta Volkswagen
er þegar landskunn.

<5<><><><><í<<><<><<><><>0<<><><><<<><<><><3<<><<<<<<><><><><<<><><<<><><><><S><><><><><><><><3<><><<<>C
ALLTAF FJÖLGAR VOLKSWAGEN
HVERNIG GETIÐ ÞÉR ÞEKKT
ÁRGERÐ
VOLKSWAGEN—1965?
fyrir á sínum stað og ganga úr skugga
um, að það væri í lagi, var haldið af stað
og siglt til Búðakauptúns, til að fá olíu til
heimferðar, en til Búða var um þriggja
tíma „stím“.
Nú var „Hugur“ aftur orinn ferðafær,
og segir ekki af ferðum hans, fyrr en kl.
2—3 á sunnudagsnóttina, að hann kom
vestur að Búðum. Þá var lágsjávað, svo
ekki varð komizt inn að bryggju, var því
lagzt við akker fyrir utan og beðið að-
fallsins.
Um ’kl. 6 að morgni var létt og farið
inn að bryggjunni, en við hana lá þá vél-
báturinn „Baldur“, sem Finnbogi Lárus-
son kaupmaður átti. Var þar eigi rúm
fyrir fleiri báta, svo þeir á „Hug“ komust
ekki að og kölluðu því í land til að gera
kunna komu sína. Eftir stutta stund sáu
þeir, að maður leit út um glugga á húsi
sínu og reyndist það vera Finnbogi Lárus-
son. Leið nú ekki löng stund, unz hann
ásamt nokkrum mönnum sínum var kom-
inn á báti til að flytja þá í land.
Þess er hér að geta, að þegar þeir tóku
sig upp af ytri legunni á Búðum, drógu
þeir akkerið á lítilli vindu, sem fest var
niður á þilfarið framarlega; var þessu
„spili“ snúið með handafli. I þetta sinn
sneru hásetarnir vindunni, en Arni for-
maður dró keðjuna frá og „stoppaði við“,
en þar sem mjög mikil alda var, rykkti
mjög í legufærin öðru hvoru. I einu
slíku tilfelli vissi Arni ekki af, fyrr en
hann rankaði við sér liggjandi fyrir fram-
an „spilið“, en hann stóð fyrir aftan það
við að draga keðjuna af. Er hann nú
stendur á fætur, sér hann að félagar hans
standa þöglir mjög; sér hann þá, hvar
Sigurbergur liggur í öngviti á þilfarinu og
rennur blóð frá honum aftur á þilfarið.
Það, sem þessu olli, var, að „pall“ hafði
gengið úr skorðum á spilinu um leið og
alda reið undir bátinn. Afleiðingin varð
sú, að mennirnir misstu vald á sveifun-
um og snerist spilið þá snögglega öfugt
með ofsa hraða, hafði þá sú sveit’in, sem
Sigurbergur sneri, slegið hann í höfuðið
og sært hann svöðusári á aðra kinnina,
og um leið og þetta gerðist, hafði keðjan
kippzt svo snögglega til baka, að Arni
kastaðist í vetfangi yfir spilið og fram
fyrir það, en slapp ómeiddur. Var nú
lokið við að draga inn akkerið og haldið
inn að bryggjunni, eins og fyrr segir.
Þess er áður getið, að Finnbogi kaup-
maður var kominn um borð á loáti, var
nú farið að koma hinum slasaða manni
F A X I — 177