Faxi - 01.03.1983, Síða 18

f
AUÐVITAÐ
KEMÉG
AFTUR...
Þeim fer fjölgandi heimilunum á Suðumesjum sem
taka þátt í starfi A.F.S. á íslandi. Nú á skólaárinu 1982-
1983 hafa hjónin Davíð Eyrbekk og Sigurlaug Gunnars-
dóttir, Fagragarði 10 í Keflavík, opnað heimili sitt fyrir
ítalskri 17 ára stúlku, Robertu Bianconi, sem stundar
nám í Fjölbrautaskóla Suðumesja. Ég kynntist Robertu
skömmu eftir komu hennar til landsins, og hef fylgst með
dvöl hennar hér. Ég bað hana að segja lesendum Faxa frá
sjálfri sér og því er á daga hennar hefur drifið. Hún varð
fúslega við beiðni minni.
Hvará Italíu áttu heima?
Ég er frá Macerata í Mið-Ítalíu.
Það er um þriggja tíma keyrsla í
suður frá Rímini, sem margir ís-
lendingar þekkja. Macreata er 75
þúsund manna borg, eða nálægt
því álíka fjölmenn og Reykjavík.
Segðu okkur dálítið frá fjöl-
skyldu þinni á Italíu.
Pabbi minn er leikfimikennari
og mamma starfar í sportvöru-
verslun. Ég á engin systkini en tvo
hunda og fimm ketti, sem mér
þykir mjög vænt um, og sakna
mikið.
Hvernig er skólagöngu barna og
unglinga á Italíu háttað?
Allir byrja sex ára í skóla og eru
5 ár í barnaskóla, 3 ár í unglinga-
skóla og síðan taka við sérskólar.
Ef nemendur hafa hug á að fara í
háskóla þurfa þeir að vera 5 ár í
námi eftir unglingaskóla, til að fá
inngöngu í háskóla.
Hver voru tildrög þess að þú
sótlir um skitpnám hjá AFS?
Pabbi spurði mig þegar ég var
bam hvort ég vildi ekki fara til
Ameríku eða eitthvað annað í
skiptinám, en þá hafði ég engan
áhuga fyrir siíku.
En svo fór ég að hugleiða þenn-
an möguleika nánar ásamt vini
mínum fyrir nokkrum árum og
niðurstaða okkar varð sú að það
hlyti að vera gaman að fara í skipti-
nám.
Margir sækja um og flestir til
Ameríku - 12 frá okkar svæði
fengu jákvæð svör. Ég sótti um
Ameríku, en ísland til vara, og ég
fékk ísland. Pabba mínum líkaði
það ekki fyrst í stað, en ég var lengi
búin að hafa áhuga á íslandi, því í
barnaskólanum var ég búin að
læra um Island, svo sem um
Vatnajökul, heita vatnið í jörð-
inni, Geysi, Gullfoss og einnig lás-
um við um þorskastríðið við
Breta. Svo lásum við um sólina
sem sest ekki um hásumarið. Síðar
þegar pabbi og mamma fóru að
hugsa nánar um það að ég færi til
íslands þá fannst þeim það mjög
gott því þau vissu það, að á íslandi
er lítið um ofbeldi.
Hvenœr komstu til Islands?
Ég kom hingað 21. ágúst 1982.
Ég flaug frá Róm til Mílanó og frá
Mílanó til Kaupmannahafnar.
Þetta var mjög erfitt ferðalag. Ég
var alveg óvön ferðalögum og í
Kaupmannahöfn reyndi í fyrsta
sinn á enskukunnáttu mína, þegar
ég þurfti að skipta um vél til ís-
lands. Ég varð fyrir vonbrigðum
þegar ég flaug yfir ísland og sá
ekkert nema hraun og gróðurlaust
land. Pegar vélin lenti, þá tók ekki
betra við. A flugseðli mínum stóð
að ég færi til Reykjavíkur, en ég sá
enga borg. Ég vissi ekki að flug-
völlurinn væri í Keflavík. Á flug-
vellinum tók stúlka frá skrifstofu
AFS í Reykjavík á móti mér, og
svo nýja fjölskyldan mín. Ég var
mállaus og hrædd fyrst, því ég var
búin að reikna með að dvelja með
öðrum skiptinemum í búðum, en
svo þurfti ég bara strax að byrja að
bjarga mér með nýju fjölskyld-
unni.
Hvernig er fyrir sautján ára
stúlku að eignast allt í einu nýja
fjölskyldu?
Ég var búin að fá upplýsingar
um fjölskylduna og myndir. En
þessar myndir gáfu mér ekki rétta
mynd af fólkinu, þetta voru svo
uppstilltar myndir. Ég ímyndaði
mér mjög formfasta fjölskyldu,
svo ég taldi mér trú um að ég yrði
að vera mjög stillt og ég yrði alltaf
að biðja um leyfi til að gera allt
sem mig langaði til að gera. En
þegar til kom var þetta allra besta
fólk, glatt og þægilegt, og vildi allt
fyrir mig gera til að láta mér líða
vel. Mér finnst að fólk ætti að
senda myndir úr daglega lífinu, en
ekki myndir frá ljósmyndara.
Hvernig líkar þér maturinn?
Mér líkar hann vel, ég borða
flestan mat, og líka alltof mikið, en
mér líkar ekki þorramaturinn,
slátur, svið hákarl og harðfiskur.
Mér líkar best kartöflur og kart-
öflumos og soðinn fiskur, sérstak-
lega lúða, kál og rófur og skyrið er
ágætt.
Hvað viltu segja um nám þitt í
FS?
Mér finnst skólinn alveg frábær.
Ég er í þýsku, rússnesku, dönsku,
latínu, stærðfræði, íslandssögu,
leiklist og svo er ég í skólakórnum
sem æfir einu sinni í viku í tvo tíma
í einu. Mér finnst kennararnir
mínir mjög frjálslegir og maður er
ekki þvingaður í návist þeirra. Það
er tilhlökkun til hvers nýs skóla-
dags og um helgar sakna ég skól-
ans. Mér finnst skólasystkini mín,
sem ég hef kynnst, mjög vingjarn-
leg og kurteis, en ég þurfti að hafa
frumkvæði að kynnast þeim, og
það var líka erfitt að tala við þau
fyrst í stað en nú hefur þetta lagast.
Mér finnst þau mjög fyndin og
skemmtileg og mér líður vel með
þeim. Á Ítalíu var ég í bekkjar-
kerfmu - alltaf sömu krakkamir
saman - en í fjölbraut er þetta allt
öðruvísi, og mér þótti þetta svolít-
ið erfitt fyrst, því í þessu kerfi
kynnist maður ekki krökkunum
eins náið.
Þú talargóða íslensku miðað við
þann stutta tíma, sem þú hefur
dvalið hér. Hvernig finnst þér ís-
lenskan?
Mér finnst hún dálítið erfið, sér-
staklega sagnbeygingin. Ég fór í
íslensku í Námsflokkum Reykja-
víkur, en mér fannst ég eiginlega
læra meira af krökkunum í skólan-
um en í Námsflokkunum, því
krakkarnir í skólanum leiðrétta
mig alltaf og mér líkar vel þegar
þau segja: Bíddu, þetta var
skakkt. - Það þykir mér gott því á
þess konar leiðréttingum læri ég
mest.
Er það rétt að þú hafir verið að
vinna með náminu?
Jú, í september byrjaði ég að
bera út Morgunblaðið. Ég ber út
69 blöð. Ég vakna alltaf um kl. 5 og
byrja að bera út á sjötta tímanum,
og er búin fyrir kl. 7. Þá kem ég
heim les Morgunblaðið og bý mig
af stað í skólann. Oftast er ég búin
í skólanum milli kl. 3 og 4 , nema
þegar kóræfing er þá er ég lengur.
Þegar ég er að rukka fyrir blaðið er
fólkið mjög vinsamlegt og allir
vilja tala við mig, þegar þeir heyra
mig tala og spyrja hvaðan ég sé.
Svo þegar fólkið er búið að borga
bjóða margir ntér eitthvað gott,
t.d. mandarínur, kökur, sælgæti
og m.fl.
Fórstu ekki í fiskvinnu?
Jú, í jólafríinu fór ég í fisk út í
Garð hjá Baldvini Njálssyni. Ég
var búin að koma einu sinni í kynn-
74 - FAXI