Faxi - 01.12.1987, Blaðsíða 27

MINNING
Sigurvin Breiðfjörð Pálsson
frá Höskuldsey
Sigurvin Iireiðíjörð Pálsson.vél-
stjóri og síðar kirkjuvörður og
meðhjálpari Keflavíkurkirkju and-
aðist 7. júlí sl.
• Útför hans var gerð frá kirkjunni
okkar 17. júlí, að viðstöddu fjöl-
menni. Þar kvaddi Keflavíkur-
söfnuður tryggan þjón.
Sigurvin fæddist að Ögri við
Stykkishólm 20. mars 1910. For-
eldrar hans voru hjónin Ástríður
Helga Jónasdóttir, ættuð frá
Helgafelli í Helgafellssveit og Páll
Guðmundsson, útvegsbóndi frá
Ögri.
Þeim hjónum varð 14 bama auð-
ið. Tólf þeirra komust til fullorð-
insára og var Sigurvin næstyngst-
ur í sytkinahópnum.
í júní 1911 fluttist íjölskyldan út
í Höskuldsey á Breiðafirði og við
þann stað bundust tryggðarbönd,
enda var Sigurvin og sytkini hans
jafnan kennd við eyjuna góðu.
Snemma komu í ljós ýmsir góðir
eiginleikar í fari Sigurvins. Fjöl-
breytileiki eyjarbúskaparins var
athugulum dreng sífelld upp-
spretta nýrra uppgötvana og í ná-
lægð og samvinnu við kjarngott
fróðleiksfólk, heimamenn og ver-
menn, var ýtt undir og leyst úr
fróðleiksþorsta. Þannig var skól-
unin í Höskuldsey.
Varð það og að ráði árið 1919, að
Sigurvin var komiö til frændkonu
sinnar, Ingveldar Sigmundsdóttur
kennara og húsfreyju á Kjalveg við
Ingjaldshól.
Vorið 1920 fór hann til baka út í
Höskuldsey og byrjaði þá, 10 ára
gamall, að stunda sjóinn með föð-
ur sínum.
Eftir áramótin 1924 fór hann svo
í bamaskólann á Stykkishólmi og
þá um vorið fermdist hann. En
fermingarfötin voru keypt fyrir
andvirði stórlúðu, sem hann dró,
er hann brá sér í róður með föður
sínum, á laugardaginn fyrir
páska, þá um vorið.
Það fór aldrei milli mála að Sig-
urvin bar hlýhug til eyjunnar
sinnar. Þar leið honum vel, þó ytri
auðlegð væri ekki fyrir að fara.
Minntist hann þess, að 17 fjöl-
skyldur hefðu búið í eynni er best
lét.
En margt breyttist er vélbátamir
leystu áraskipin af hólmi. Meðal
annars kölluðu þeir breyttu tímar
á hafnaraðstöðu í stað uppsátra.
Alkunna er, að á uppgangstíma
vélbátaútgerðar hér í Keflavík
fluttist hingað margt framsækið
dugnaðarfólk. Árið 1931 bættist
Sigurvin í þann hóp.
Um sama leyti fluttust hingað
frá Eyrarbakka, Guðmundur
Guðmundsson og Guðríður Vig-
fúsdóttir, með sinn föngulega
barnahóp, hvar á meðal var Júlía,
konuefni Sigurvins.
Hófust kynni þeirra fljótlega eft-
ir að hingað kom enda varð Sigur-
vin þá skipsfélagi og heimilisvinur
bræðra hennar. Stofnuðu þau til
búskapar ári 1936, í húsi því er
fjölskylda Júlíu hafði þá reist, að
Suðurgötu 36 í Keflavík.
Varð þeim hjónum sjö barna
auðið, er hér verða nú upp talin í
aldursröð.
Guðfmnur, forseti bæjarstjórnar
Keflavíkur, kvæntur Gíslínu
Jóhannesdóttur; Agnar Breiðfjörð
flugvélstjóri í Luxemburg, kvænt-
ur Helgu Jónínu Walsh; Bergljót
Hulda, gift Sigurþór Hjartarsyni
rafvirkja, Mosfellsbæ; Ævarneta-
gerðarmeistari og útgerðarmaður,
Keflavík; Ólafur hárskeri og síðar
lögregluþjónn. Hann varð bráð-
kvaddur í ágúst 1977, 29 ára gam-
all. Ekkja hans er Gróa Hávarðar-
dóttir, búsett í Keflavík; Ástríður
Helga, gift Júlíusi Gunnarssyni
vélstjóra og útgerðarmanni í
Keflavík og yngstur er Páll Breið-
fjörð yfirmatsveinn á Keflavíkur-
flugvelli, kvæntur Valdísi Skarp-
héðinsdóttur.
Bamabömin eru 21 og bama-
bamabömin 5.
Sigurvin var lengst af vélstjóri
meðan hann stundaði sjóinn.
Fyrstu sumrin eftir að hingað kom
stundaði hann þó vitabyggingar á
Norðurlandi. Þar starfaði hann
meðal annars með ungum náms-
mönnum, er síðar urðu þekktir
embættismenn. í þeim hópi voru
t.d. sr. Árelíus Níelsson og sr.
Sigurður Kristjánsson á ísafiröi.
Hélst kunningskapur þeirra í
millum ævilangt.
í stríðslok braust Sigurvin í því,
að fara í Vélskóla íslands í Reykja-
vík, til að afla sér fullgildra rétt-
inda, enda vom þá kröfur til vél-
stjóra að aukast hér, í kjölfar þess
að ,,Svíþjóðabátamir“ urðu
blóminn í Keflavíkurflotanum.
Um þessar mundir var Sigurvin
vélstjóri hjá Sigurði Guðmunds-
syni í Þórukoti, en áður hafði
hann verið með formönnunum
Albert Ólafssyni, Erlendi Jóns-
syni, Eyvindi Bergmann og Elin-
tínusi Júlíussyni. En undir lokin
og lengst var hann með þeim fé-
lögum Sigurði Breiðfjörð og
Lámsi Sumarliðasyni á Tjaldin-
um.
Sjómannsferlinum lauk hann
síðan, sem farmaður á Fjallfossi.
Þar var hann vélamaður í 3 ár, eða
þar til hann fékk hjartaáfall 1969.
Náði hann aldrei góðri heilsu
eftir það. En æðrulaust var honum
þó áfram lagið að slá á létta
strengi.
Um tíma fékkst hann nú við
ýmis störf á Keflavíkurflugvelli
eða þar til um það leyti er hann
gerðist meðhjálpari og kirkjuvörð-
ur við Keflavíkurkirkju árið 1974.
Því starfi gegndi hann síðan af
stakri alúð fram að jólaföstu 1982
og naut hann við það dyggrar lið-
veislu konu sinnar.
Þau árin kynntist ég vini mínum
Sigurvini og konu hans mest og
best. Þau góðu kynni em mér
mikils virði.
Á Sjómannadaginn 1978 var
Sigurvin heiðraður fyrir störf sín á
sjónum. Þann morgun við sjó-
mannamessu í kirkjunni okkar,
steig hann í stólinn og flutti söfn-
uðinum, .hugvekju sjómannsins“.
Seinustu árin átti Sigurvin við
vaxandi heilsuleysi að stríða. Það
var einkum af þeim sökum, sem
þau hjónin tóku sig upp af Faxa-
braut 14, en þar höfðu þau búið
frá 1946. Fluttu þau þaðan árið
1981 í þægilegt einbýlishús að
Vatnsnesvegi 24. Sigurvin var
rúmlega meðalmaður vexti og
samsvaraði sér vel. Andlitið var
fremur rauðbirkið og mótað rún-
um sjólöðurs og útsynningsélja,
en hendumar hnúastórar og stælt-
ar af sjómannsstriti.
Inni fyrir bjó glaðværðin og góð-
semin, sem setti svipmót sitt á alla
umgengni hans við samferða-
mennina.
Hann var hafsjór af fróðleik um
menn og málefni. En ríkast var
honum þó jafnan í huga það kjam-
mikla fólk, sem mótaði hann í
æsku og sá ævintýraljómi, sem
stafaði af frásögnum þess um lífs-
baráttu eyjaskeggja á Breiðafirði.
Með Sigurvin er genginn á vit
feðra sinna góður og gegn fulltrúi
sinnar samtíðar.
Blessuð sé minning hans.
Kristjdn A. Jónsson.
stakt prestakall fyrr en 1952. Gagn-
fræðaskóli tók þar til starfa sama ár
en fullburða framhaldsskóli, Fjöl-
brautaskóli Suðumesja, er aðeins
11 ára gamall, tók til starfa 1976 og
í upphafi þess árs fékk Njarðvík
kaupstaðarréttindi.
Fyrir áratug vom verslanir við
innanverðan Stakkfjörð svo smáar
og vanmegna að heita mátti að flest
annað en matvæli þyrftu menn að
kaupa á höfuðborgarsvæðinu. Nú
em umskipti orðin slík að þvílíkar
kaupstaðaferðir em ónauðsynlegar.
Vaxi samkennd og sjálfsbjargar-
þróttur Suðumesjamanna með lík-
um hætti næsta áratug verður þá á
Rosmhvalanesi næstfj ölmennasta
sveitarfélag á íslandi - ffamsækið
og öflugt.
FAXI 295