Morgunn - 01.12.1968, Blaðsíða 22

100
MORGUNN
ólfsson, ættaður af Austfjörðum, traustur maður og mikill
búhöldur, og kona hans Sigríður, dóttir sr. Sveins Níelsson-
ar á Staðarstað, en hann var í fremstu röð klerka sinnar
samtíðar, skáldmæltur og annálaður kennari. Móðir Sigríð-
ar og fyrri kona sr. Sveins var Guðný dóttir sr. Jóns Jóns-
sonar á Grenjaðarstað, en þau skildu eftir nokkurra ára
sambúð. Hann fór vestur, hún sat eftir og andaðist skömmu
síðar langt yfir aldur fram, aðeins 32 ára. Harmur eftir
horfinn vin fékk að nokkru útrás í ijóði, er hún orti skömmu
fyrir andlát sitt. Það hefst á þessu erindi:
,,Sit ég og syrgi mér horfinn
sárt þreyða vininn,
er lifir i laufgræna dalnum
þótt látin sé ástin.
Fjöll eru og firnindi vestra,
hann felst þeim að baki.
Gott er að sjá þig nú sælan,
þá sigrar mig dauðinn.“
Allt er kvæðið hið átakanlegasta, ber vott um heitar til-
finningar, djúpa sorg, háleita ást. 1 heild er það listaverk,
ein fegursta perla sinnar tegundar á íslenzku. Gáfur, örar
tilfinningar, skáldleg tilþrif, sem dóttursonurinn átti til að
bera í svo ríkum mæli, má ætla að hann hafi þegið í arf frá
þessari þingeysku ömmu sinni ekki sízt.
Menntaskólanámið sóttist Haraldi vel, hann komst fljótt
í fremstu röð úrvals námsmanna.
Guðfræðina las hann í Kaupmannahöfn og lauk þaðan
prófi með hárri einkunn. Haustið eftir heimkomuna var
hann ráðinn að frumkvæði Hallgríms biskups Sveinssonar
móðurbróður síns til þess að þýða Gamla testamentið úr
frummálinu á íslenzku, hafði það ekki fyrr verið gert. Þýð-
ing þessi er talin einstakt afrek, sem halda mun nafni hans
á loft um aldir, svo vel er hún unnin og vandvirknislega.
Um hana farast Eiriki Magnússyni í Cambridge orð á þessa
leið: Þýðing Gamla testamentisins er hin fegursta og rétt-
i