Morgunn - 01.12.1968, Blaðsíða 24

102
MORGUNN
hann á við meðal annars er það, að skoðanir hans á krafta-
verkum Krists voru aðrar en fram komu yfirleitt i ritum
nýguðfræðinga, sem töldu hæpið að þar gæti verið um
raunveruleika að ræða. 1 þessu tilliti munu skoðanir hans
hafa mjög mótazt af sannfæringu hans um hina miklu yfir-
burði Krists yfir alla aðra, hrifning hans fyrir undrum lífs-
ins og kynnum hans af ýmsu því, sem fram hefur komið
innan sálarrannsókna nútímans. Þetta viðhorf hafði mjög
sterk áhrif á nær alla lærisveina hans og mun mega segja
um þá, svipað í þessu tilliti, að þeir hafi haldið vöku sinni
gagnvart ýmsu þvi, sem róttækast var í niðurstöðum ný-
guðfræðinnar.
Kennsla prófessors Haralds mun hverjum nemanda hans
ógleymanleg. Hár, mikill á velli, fyrirmannlegur gekk hann
inn, settist i kennarastól, leit yfir nemendahóp rólegum,
gáfulegum augum og hóf kennsluna. Spurningum var beint
til hvers einstaks, þær voru skýrar og hnitmiðaðar. Fylgt
var skýringarritum en bætt inn í þar sem við átti, gjarnan
nýju ljósi varpað yfir vandamálið. Þrátt fyrir haldgóða
þekkingu hans á fræðigreininni, fannst mér eins og kæmi
hann sérstaklega undirbúinn undir hvern tíma, svo föstum
tökum var efnið tekið og svo hiklaust og ákveðið gengið að
vei’ki. Og væri hreyft spurningum um atriði, sem einhverj-
um lá þungt á hjarta, var hann skjótur til svars, en einnig
kom það fyrir að í næsta tíma kæmi hann með enn fyllri úr-
iausn, efnið krufið til mergjar af mikilli kunnáttu og lær-
dómi, svo unun var á að hlýða. Þegar fjallað var um krafta-
verk Krists, eða aðra leyndardóma innan ritningarinnar,
taldi hann sálarrannsóknir nútímans varpa skýru ljósi á
margt í því sambandi.
Að lokinni kennslu reis hann úr sæti, gekk til dyra, hlýr
i viðmóti og hinn ljúfmannlegasti.
Ég hygg mörgum hafi fundizt sem þarna hefðu þeir notið
leiðsagnar og fræðslu eins af stórmennum íslenzkrar kristni
og sögu, svo mjög fannst þeim til um hann.
Skömmu eftir að spíritisminn barst hingað til lands, tók
A