Morgunn - 01.12.1968, Qupperneq 38

lltí
MORGUNN
T rúa allir á eilíft líf ?
Sé nú þetta mesta spursmál leyst, er þá ekki áríðandi, að
mannkynið sannfærist um þá lausn? Spíritisminn heldur
því fram, að rannsóknir hans hafi fundið lausnina, og mér
er ómögulegt að líta öðruvísi á, en að það sé áreiðanlega
satt. — Sumir segja, þar á meðai dómkirkjupresturinn í
Reykjavík: Það er ekki þetta atriði kristnu trúarinnar, sem
neitt veltur á, á eilíft líf trúa allir! Það er annað, sem allt er
undir komið sem sé það, hverjum augum menn líta á Krist.
Að segja, að allir trúi á eilíft líf, það er hreinasti barna-
skapur. Það er fjöldi manna, sem ekki trúa á neitt eilíft líf.
Hjá öðrum er trúin svo veik, svo óviss, að hún hefur engin
áhrif á lífið. Slíkir menn mundu taka stórkostlegri breyt-
ingu, ef þeir fengju fuilnægjandi sönnun fyrir eilífu lífi.
Og mér er spurn: Mundi ekki auðveldara að fá mennina
til að sinna boðskap Krists, er þeir sannfærðust um, að þeir
lifi, þótt þeir deyi? Er ekki öil kenning hans að einhverju
leyti bending um það, hvernig verja eigi þessu lífi til þess
að það verði réttur undirbúningur undir eilífðina? Hvenær
fóru lærisveinar Jesú að sinna kenning hans af alvöru? Ekki
fyrr en hann var upprisinn frá dauðum. Þegar þeir voru
búnir að ganga úr skugga um, að líf hans náði út yfir gröf
og dauða, þegar Tómas hafði lagt fingurna í naglaförin, þá
fóru þeil' að verða fúsir á að leggja alit í sölurnar fyrir mál-
efni hans. Frá þeirri stundu varð þor og kjarkur ósigrandi.
Nú vissu þeir sem sé með óbifandi sannfæring, að þeir sjálf-
ir mundu eiga líf í vændum eftir viðskilnaðinn við hinn
jarðneska hkama. Nú hafði fyrsti hluti hinnar dýi'legu setn-
ingar rætzt, tvö fyrstu oi’ðin uppfyllzt: „Ég lifi“ — og þá
hlutu líka fjögur siðustu orðin að rætast: ,,og þér munuð
lifa!“ Og sú sannfæring gerði meistarann og allt, sem hann
hafði gert og allt, sem hann hafði sagt, enn dýrmætara í
augum þeirra. Og svona mun fara enn í dag. Fáist menn til
að trúa því, sannfærast menn um, að líf sé til bak við gröf