Morgunn - 01.12.1968, Side 63

M O R G U N N 141
niinn: „Æ, ert þú kominn!“ en fæ þá ekki komið upp nokkru
orði. Ég sé, að hann brosir til mín.
En nú tekur konan í náttkjólnum aftur til máls og segir
mjög lágt: „Ég ætlaði að fá Valerianadropana hjá henni,
Þeir eru hérna i efstu skúffunni." — Og nú finn ég, að ég
get talað og segi: „Nei, þar geymi ég þá aldrei. Þeir eru í
hornskápnum. Annars hef ég ekki séð þá eða brúkað þá
lengi.“ — Við þessi orð snýr konan sér við og gengur að
rúminu. Þekki ég þá þegar, að þetta er frú Hólmfríður, en
af útliti hennar þykist ég þess fullviss, að hún sé dáin. Við
það vakna ég.
Morguninn eftir sagði ég manninum mínum drauminn, og
leituðum við bæði að glasinu með Valerianadropunum. Þeir
voru ekki í hornskápnum, heldur fundum við þá að lokum
innst í efstu kommóðuskúffunni. Það er víst, að tengda-
systir mín hafði aldrei vitað mig geyma þá annars staðar
en í hornskápnum. Þess vegna þótti mér að vonum merki-
legt, að hún skyldi nú vita, að þeir hefðu slæðzt niður í
kommóðuskúffuna.
Rúmu ári áður en þetta gerðist, eða sumarið 1903,
dreymdi mig, að ég stæði úti hjá kirkjunni á Sauðanesi.
Sé ég þá skip koma austan fyrir Langanesið. Þegar það var
komið inn undir Sauðanes var fáni skipsins dreginn i hálfa
stöng, og sýndist mér hann vera svartur eða þvi sem næst.
Ég þykist þá spyrja einhvern, sem þarna var staddur, hverju
þetta muni sæta. En hann svaraði: „Það er af því, að það
flytur lík.“
Ári seinna, í októbermánuði, kom lík frú Hólmfríðar með
skipi frá Kaupmannahöfn. Þegar skipið kom gegnt Sauða-
hesi, lét það draga fánann í hálfa stöng.
Sálmasöngurinn á Skagaströnd.
Nóttina fyrir 21. desember 1912 dreymdi mig, að ég væri
komin á Skagaströnd til Kristjönu systur minnar og Vel-
schows manns hennar, áður verzlunarstjóra þar. Ég átti