Morgunn - 01.12.1968, Side 68

146
MORGUNN
sláttinn. Dreymir mig þá, að ég heyri hringingu líkt og úr
fjarska. 1 sama bili er ég komin í hús foreldra minna í
Reykjavík, en þar eru nú (1918) skrifstofur Eimskipafélags
Islands. Þóttist ég ganga þaðan upp Bankastræti, sem í
mínu ungdæmi hét Bakarabrekka. Sé ég þá hvar Óli sálugi
bróðir minn kemur og leiðir Ingibjörgu konu sína, og hefur
hún bundið hvítum klút um höfuðið. ,Ég varð hissa á þessu
og hugsaði með mér: Því ætli manneskjan gjöri þetta? Ég
ímynda mér, að fólki hérna þyki það ekki sérlega smekklegt
að ganga svona úti á götu með reifað allt höfuðið.
Við heilsumst og ég tek eftir því, að Ingibjörg mágkona
mín er bæði föi og dauf í bragði. Þau spurðu hvort ég ætlaði
ekki að verða þeim samferða heim, en ég sagðist þurfa að
ljúka dálitlu erindi áður, en að því búnu kæmi ég strax heim.
Þá heyri ég aftur hringt ákaft. Og við það vaknaði ég.
Þennan sama dag, eða daginn eftir, fær Lúðvík Möller hér
á Hjalteyri frétt í síma um það frá Jakobi Möller bróður
sínum í Reykjavík, að Ingibjörg móðir þeirra hafi þann 25.
ágúst verið við messu og gengið úr kirkjunni upp Bókhlöðu-
stíg. Þar ók á hana bíll og féll hún í götuna og meiddist á
höfði og víðar. Var hún leidd inn til læknis, er næstur bjó.
Hann gerði við meiðslið á höfðinu og reifaði það. Þannig
reifuð gekk hún heim til sonar síns Jakobs Möllers.
Enda þótt frú Helga sjái ekki beinlínis í draumnum þann
atburð gerast, er Ingibjörg hlaut meiðslið, og ýmis aukaat-
riði vefjist inn í drauminn, svo sem oft vill verða, koma þar
þó fram sterkar líkur fyrir því, að frú Helga hafi í svefnin-
um skynjað, að mágkona hennar hefði orðið fyrir einhverju
áfalli. Iiún var föl og dauf í bragði. Hún hafði hvítan klút um
höfuðið, sem var öldungis óvenjulegt í augum frú Helgu, og
minnir það óneitanlega á þá staðreynd, að læknir hafði þá
reifað höfuð hennar vegna meiðslisins.