Útvarpstíðindi - 27.09.1943, Page 17

DANSLJÓÐ
Gústi
Hruna
Hann Gústi í Hruna «.
með harmoníkuna
hann var sem funi sá sveinn.
Hann spilaði valsa
með spriklandi galsa
og í splæs var hann alls ekki seinn.
Og enga eg veit um
þar vestur í sveitum,
sem vildi honum neita um dans.
Þær unnu honum einum
þó oft væri í meinum
og læddust í leynum til hans.
Það var karl, sem kunni að
kyssa, drekka og slást.
Klammaríi hann kom af stað,
hvar sem hægt var að
uppdrífa það.
Það var karl, sem kunni að
kyssa, drekka og slást.
Enda sagði hann það oft:
Það er ánægjan mín,
ástir, slagsmál og vín.
Þó væri hann ei ríkur
hann var engum líkur,
það var enginn slíkur sem hann.
Með lokkana sína,
svo ljósa og fína,
mig langaði að krýna þann mann.
í Keflavík reri hann,
á hvern mann þar sneri hann;
sá kunni að bera sinn skjöld.
Að stúlkunum smaug hann,
að strákunum laug hann,
og slóst svo hvert laugardagskvöld.
Það var karl, sem kunni að o. s. frv.
Hann Gústi í Hruna
lét hestana bruna
með hófanna dunandi slag.
Var fullur í réttum
með fettum og brettum
og fannst þá svo létt um sinn hag.
Víngleði ann hann,
en vinnuna kann hann,
á veturna spann hann með glans.
Á sumrin hann heyjar,
um engi og eyjar,
þá eru allar meyjarnar hans.
Það var karl, sem kunni að o. s. frv.
(Úr Halló! Ameríka).
Rafgeymavinniutofa vec f
GarSastrœti 2, þribju hct&.
annaat hleðalu o| viðgorttr
á viiteekjarafgeymum.
Viðtækjaverzlun Ríkisins
17