Útvarpstíðindi - 23.08.1948, Blaðsíða 9

ÚTV ARPSTÍÐINDI
297
meðan ég beið eftir því, að fjör færð-
ist í bæinn yfir helgina, fór ég að
dæmi annarra forvitinna ferða-
manna, sem til Siglufjarðar koma
yfir sumarið og heimsótti síldar-
bragga, síldarverksmiðju, sjómanna-
heimilið og labbaði um síldarplönin.
Síldarbraggarnir misjafnir.
Síldarbraggarnir — en svo nefn-
ast vistarverur síldarstúlknanna yfir
sumarið — virðast all mismunandi
að gæðum. Sumir eru hinir myndar-
legustu með snyrtilegum tveggja
manna herbergjum og öllum þægind-
um — aðrir geta tæpast kallast
mannabústaðir á nútímavísu. Það
eru eldgamlir, fúnir timburhjallar,
kaldir, lekir, sóðalegir — sem bera
það með sér, að þar hefir allt verið
látið dankast árum saman. Þegar
maður virðir fyrir sér húsin á Siglu-
firði — ekki fremur braggana en
önnur hús — þá hlýtur sú spurning
að vakna, hvort Siglfirðingar séu
manna hræddastir við málningu á
húsum sínum, en hafi aftur á móti
mesta dálæti á hverskonar rusli í
kringum þau. Ég sá, að eitt bæjar-
blaðanna var að velta því fyrir sér
hvort Siglufjörður myndi óþrifaleg-
Margrét Indriðadóttir er fxdd á Ak-
•ureyri 28. október 1923. Hún lauk
stúdentsprófi frá Menntaskólanum á
Akureyri, vorið 191,3, og réðist til
Morgunblaðsins um haustið. Þar vann
hún þangað til sumarið 19iG, aðal-
lega við þýðingar, kvennasíðu og inn-
lendar fréttir. Siðan dvaldi hún eitt
ár við nám í blaðamennsku á Minne-
sot.a-háskóla í Bandarikjusnum, en
byrjaði því næst aftur að starfa við
Morgunblaðið. Vinnur nú aðallega við
kvennasíðu, þýðingar og erl. fréttir.
Margrét Indriðadóttir
asti bær á Islandi — en ekki komst
blaðið að neinni varanlegri niður-
stöðu í því máli. — Rétt fyrir framan
dyrnar á einum bragganum, sem ég
heimsótti, labbaði stór og pattaraleg
rotta yfir tærnar á mér, hægt og
virðulega og tók lífinu með stóiskri
ró. Og þegar ég rak upp skaðræðisóp
hlógu stelpurnar í braggaglugganum
dátt og sögðu: Blessuð, þú þarft ekki
að vera hrædd við greyið — hún
gerir þér ekkert. En það vita nú allir,
sem eru hræddir við rottur — og
eru hræddir við þær samt. — Eftir
að hafa klifrað upp snarbrattar,
þröngar tröppur, komst ég upp á
loft til stúlknanna. Þær bjuggu sex
í einu herbergi, meðalstóru, og sváfu
allar í kojum. Finnst ykkur ekki
þröngt hérna? spurði ég. — Okkur
kemur svo vel saman að það kemur
ekki að sök, sögðu þær og hlógu. Er
ekki kalt hér? spurði ég. O — ekki
kvartar maður — alltaf eitthvað til