Útvarpstíðindi - 23.08.1948, Blaðsíða 13

ÚTVARPSTÍÐINDI
301
baðklefar eru í heimilinu og í júlí
sóttu þá um 2000 baðgestir.
Sjómannaheimilið er styrkt af ríki
og bæ — einnig gefa sjómenn og út-
gerðarmenn mikið til þess á haustin,
en stúkan Framsókn annast rekstur
þess að öllu leyti, sem fy}-r segir. Við
reynum að hlúa að sjómönnunum
I okkar eins vel og við getum, sagði
í ráðskonan Lára Jóhannsdóttir — og
þeir launa fyrir með því að ganga
eins kurteislega og prúðmannlega um
heimilið og frekast verður á kosið.
Heimilið er bara orðið of lítið, bætti
hún við — en við gerum okkur vonir
um að innan skamms verði hægt að
hefjast handa um byggingu á veg-
legu sjómannaheimili á Siglufirði.
7 síldarverksmiöju.
Það yrði of langt mál, að skýra
nýkvæmlega frá öllu því, er fyrir
augu og eyru bar, þegar Guðjón Jóns-
son verkstjóri sýndi mér dr. Paul
verksmiðjuna hátt og lágt, en það er
ein af síldarverksmiðjum ríkisins og'
heitir hún í höfuðið á þýzkum manni
er byggði hana árið 1926. Öll vinnsla
síldarinnar fer fram með stórum og
l merkilegum vélum og ég held að það
þurfi að heimsækja verksmiðjurnar
oftar en einu sinni til þess að geta
nefnt þær allar rétt. Við horfðum á
hvernig farið var að því að landa
síldinni með geysistórri vélskóflu,
sem getur landað 600 málum á klst.
en hvert mál er 185 kg., og hvernig
síldin var síðan flutt með vélaafli
alla leið upp í verksmiðjuþróna. Allt
fram til ársins 1942 var síldin flutt
í vögnum frá skipshlið og upp í verk-
smiðjurnar. Þá tók um 20 tíma að
landa úr einu skipi, og eftir daginn
höfðu mennirnir, er við löndunina
unnu, gengið með vagnana svipaða
vegalengd og frá Reykjavík til Þing-
valla. — Þann tíma, sem ég dvaldi á
Siglufirði, var engin af verksmiðjun-
um í gangi, en verkstjórinn sýndi mér
suðukerin, þar sem síldin er mauk-
soðin áður en hún fer í pressuna, en
þar er fasta efnið aðskilið frá hinu
fljótandi — þ. e. s. í mjöl annars
vegar og lýsi og vatn hinsvegar.
Svo er vatnið skilið frá lýsinu áður
en því er dælt yfir í hina geysistóru
lýsisgeyma. — Mjölið er pressað,
þurrkað og malað og síðan tekur
mjölblásarinn við því, og blæs því
Ég kem í Hofteig, kvöldið liður fljótt,
t og konan strýkur tár af mínum hvarmi
o(j veit, að ég er brot úr heiðaharmi —
í hjartslátt Jöklu styrlc frá æsku sótt.
Við vökum alsæl eina útinótt
unz austrið fyllir nýrra morgna bjarmi.
Og litla kirkjan lýsir enn í dag, —
umd, leiðurn hvílast sveitir ferðamóðar;
nú ganga að verki aðrar æskurjóðar
með annan svip og frjálsmannlegri brag.
Hér finnst mér eins og sérhvert Ijóð og lag
sé lofsöngur í ævi frjálsrar þjóðar.