Útvarpstíðindi - 23.08.1948, Blaðsíða 11

ÚTVARPSTÍÐINDI
299
salta í tunnurnar fyrir þær. Hinar,
sem eldri eru og fara á mis við slíka
umhyggju, eru dálítið súrar á svip
sem vonlegt er og senda ungu stúlk-
unum óspart tóninn. Á mörgum
stúlknanna gengur munnurinn jafn-
hratt og hendurnar — sífellt heyrist
hrópað: vantar síld hér — nei strákar
komið með hana hingað, vantar salt
— vantar tóma tunnu — sækið fulla
tunnu hingað — og ef ekki er komið
strax með það, sem beðið er um,
verða stúlkurnar óþolinmóðar yfir
töfinni, því að samkeppnin er hörð
og hver mínúta dýrmæt — og eru þá
látin fjúka ýms ljót orð kinnroða-
laust. — Fyrir hverja fulla tunnu
fá stúlkurnar lítið merki sem verk-
stjórinn stingur í vasa þeirra eða
stígvél. — Mér var tjáð, að þegar
mikil síld væri, kæmi það oft fyrir
að stúlkurnar yltu útaf steinsofandi
og úrvinda af þreytu við tunnurnar,
• en slíkt mun ekki hafa komið fyrir
á þessu sumri. Einnig sagði einhver
mér, að stundum kæmi til handalög-
máls og smáóeirða í milli þeirra út af
síðustu síldunum — sér í lagi ef hart
væri í ári, en ekki varð ég sjónar-
vottur að neinu þessháttar. — Oft
eru margir að horfa á, þegar verið
er að salta, og ein af síldarstúlkunum
trúði mér fyrir því, að það færi í
taugarnar á sér, þetta forvitnisgláp
í prúðbúnu fólki, þegar hún væri að
vinna. Sumar af konunum verða að
hafa börnin sín með sér í síldina,
enda þótt nú starfi á Siglufirði
myndarlegur barnagarður. Strax og
krakkarnir fara að stálpast fá þau
að hjálpa mæðrum sínum til við að
salta í tunnurnar. Ég er viss um að
smáhnokki einn sem ég sá með móðir
sinni hefur ekki verið meira en 6—7
ára, og hann hamaðist við að salta og
var hinn kotrosknasti og virtist vera
vel þjálfaður í því að brúka bæði
munn og hendur.
Sjómanna- og gestaheimili
SiglufjarSar.
Ég geri ráð fyrir, að mikill meiri-
hluti þeirra gesta, er til Siglufjarðar
koma yfir sumarið, heimsæki Sjó-
manna- og gestaheimili Siglufjarðar,
hvort sem um sjómenn eða venju-
lega ferðamenn er að ræða því að
það er einn bezti veitingastaðurinn í
bænum. Það er stúkan Framsókn sem
starfrækir heimilið og er þetta ní-
unda árið, sem það starfar
og lætur nærri að 90—100 þús.
manns hafi heimsótt það, síðan það
tók fyrst til starfa. 1 fyrra heimsóttu
það 26.500 gestir yfir sumarið, en
það er venjulega opnað í júní eða
snemma í júlí ár hvert og opið til
septemberloka. í ár var heimilið opn-
að 4. júní, og hefur aldrei verið opn-
að eins snemma. Sjómannaheimilið
á allgott bókasafn, um 1700 bindi.
I fyrra voru 850 bindi lánuð í skipin
og ráðsmaðurinn, Páll Jónsson, tjáði
mér, að sjómennirnir vildu helst fá
reyfara og léttan litteratúr með sér
á sjóinn. — Heimilið á bæði orgel og
píanó, sem sjómenn geta notað eftir
vild. Þeir geta hlustað þar á útvarp,
teflt, spilað og lesið í blöðum og tíma-
ritum, sem útgefendur senda heim-
ilinu ókeypis. Mikill fjöldi bréfa er
skrifaður þar, í júlí voru t. d. send
þaðan yfir 600 br’éf, en sjómenn fá
allt ókeypis, sem til bréfaskriftanna
þarf. Þá geta þeir komið þangað til
geymslu peningum, fatnaði og öðru
verðmæti, ef þeir æskja þess. Fjórir