Útvarpstíðindi - 01.05.1953, Qupperneq 4

nótnalestri. Þ. e. syngja eftir nótum.
Það lætur að líkum hve sanngjarnt
það er, að krefjast skilnings á æðri tón-
list meðan grundvöllurinn er sá, sem
raun ber vitni. Ekki er vænst bók-
menntalegs skilnings af þeim, sem ó-
læsir eru.
Hvaða leiðir álítur þú þá greiðfær-
astar til úrbóta?
Að horfið verði að sama ráði í söng-
legu tilliti og fyrir 40 árum að því við-
bættu, að nótnalestur og hljóðfæraleik-
ur aukist.
Ef ég man rétt, sagðir þú í erindi þínu
að þess gætti um of að unglingar væru
ranglega dæmdir úr löik í söng og
hljóðfæraleik vegna ótónvísi og taldir
slíka dóma iðulega byggða á fordóm-
um einum?
Markmið uppeldislegrar viðleitni er
að leysa úr læðingi öfl þau, er með
manninum leynast, og leng^ býr að
fyrstu gerð. Það virðist því liggja í aug-
um uppi að barn eða unglingur, sem
dæmdur er úr leik, í stað sjálfsagðrar
leiðbeiningar er líklegt til þess, þó
seinna verði, að bera kennara sínum
vitni. Sá vitnisburður getur ekki orðið
æðstu hugsjón uppeldislegrar viðleitni
hagstæður. Fyrir tveim árum vék ég
að þessu í útvarpinu. Hafa margir þá
sögu að segja, að rangsleitni og skiln-
ingsleysi kennaranna í þessu efni varð
tilefni óvildar og kala. Mér er minnis-
stæð skilgreining menntamanns, sem
gæddur er miklum hæfileikum, ann tón-,
list og er söngvinn í góðu meðallagi.
Hverjum augum lítur þú svo á fram-
tíðina í tónlistarmálum okkar?
Því miður er svo komið, að til undan-
tekningar getur talist, að nýtt ljóð og lag
heyrist sungið af æsku landsins. Er þetta
skoðun allra þeirra, sem að athuguðu
máli tala af fullri hreinskilni. íslend-
ingum er vandi á höndum, og verða
í þessu efni að bregðast vel við. í tutt-
ugu ár höfum við skorast undan skyld-
unni.
Kennarastéttin ber hita og þunga
dagsins um uppeldi æskunnar. Gott er
til þess að vita, að aðbúnaður þeirrar
stéttar hefir batnað mjög á síðari árum.
Metnaður kennaranna hlýtur að vera
svo mikill, studdur skilningi þeirra og
þekkingu ,að þeir uni ekki lengur sinnu-
leysi því um tónlistaruppeldi þjóðarinn-
ar, sem nú er staðreynd. Þeir hljóta, all-
ir sem einn, að stuðla að því, að nú þeg-
ar verði undirbúin starfræksla Tónlist-
arskóla ríkisins í fullum tengslum við
skólakerfi landsins. Á þann hátt einan
yrði bætt úr mikilli vöntun og gerð al-
varleg tilraun um bætt þjóðaruppeldi.
Að endingu langar mig til að undir-
strika það, sem ég aðeins drap á í nið-
urlagi erindis míns. Því er ómótmælt, að
sundrungin einkennir okkur íslendinga
um of. Almennur söngur og hljóðfæra-
sláttur reynist löngum haldbezta’ ráðið
til að bræða ísinn og sameina hugina.
íslendingar eiga nú þegar að stofna eitt
allsherjar félag til styrktar Tónlistar-
skóla ríkisins, sem er eina tryggingin
fyrir hljómsveitarlífi, almennum hljóð-
færaleik og sönnum lifandi söng. Úr
þeim fjölmenna hópi yrði þá að nokkru
kosin stjórn. Mun þetta reynast fólkinu
í landinu hin mesta þjóðhollusta, að
sameinast um aðkallandi velferðarmál
fyrir opnum tjöldum.
Eiginmaðurinn var rétt nýkominn af stað,
þegar honum barst hraðskeyti frá betri helm-
ingnum: „Góður guð verndi þig frá þinni elsk-
andi Jónu."
4
ÚTVARPSTÍÐINDI