Útvarpstíðindi - 01.05.1953, Blaðsíða 11

FJÁRIIAGSRAÐ A
HÁLOGALANDI
Það er kunnara en frá þurfi að segja, hvílík-
um kverkatökum íþróttaáhuginn hefir náð á
nútíma íslendingum, enda eigum vér vafalaust
allra þjóða flesta íþróttamenn, sé sú góða höfða-
töluregla lögð til grundvallar, en sú regla
hefur jafnan gefist oss bezt til frama í hvaða
keppni sem er. Njóta íþróttamenn vorir yfirleitt
hylli og aðdáunar samlanda sinna, a. m. k.
sjálfra sín, og jafnvel fleiri, því vér höfum átt
Evrópumeistara í fleiri íþróttagreinum og ætt-
um, efalaust fleiri ef ólánið hefði ekki ósjaldan
leikið við þá, með tognun á handlegg, og fleiri
óhöppum, og sannar slíkt hið fornkveðna, að sitt
er hvað gæfa og gjörfileiki.
Ein þeirra íþróttagreina, sem á undanförn-
um árum hefir náð öruggri handfestu á oss ís-
lendingum, eru hnefaleikar, en þeir áttu lengi
vel erfitt uppdráttar og var vitaminskorti þjóð-
arinnar um kennt. Urðu þeir lengi að bíða síns
vitjunartíma; gerðist jafnvel einstaka blóðleys-
ingi svo tannhvass, að banna bæri þá með lög-
um og benti á, og það óneitanlega með nokkr-
um rökum, að bæði skjótari og öruggari árang-
ur næðist með skaftlöngum buffhamri.
Sem betur fer, var allt slíkt vanvizkuhjal
þaggað niður með harðri hendi og tilheyrir nú
grárri forneskju, en vinsældir þessarar keppni
í líkamsárásum fer dagvaxandi. T. d. er nú ný-
afstaðin keppni í þessari íþrótt hér í höfuð-
borginni, og kepptu þá landar vorir við einn
norskan beljaka, sem varð þeim að vonum of-
urefli, enda ku sá hafa barið á stærri þjóðum,
en samkvæmt höfðatölureglunni var frammi-
staða íslendinganna rómuð mjög í dagblöðun-
um, auk þess sem þau áttu vart svertu til að
lýsa undrun sinni og aðdáun á hegðun, og þó
einkum því hve orðvarir áhorfendur hafi verið,
þar sem naumast hafi verið að því vikið að
spaðsalta dómarann, hvað þá að afhausa leik-
menn, og þykir slíkt að vonum bera sjálfstjórn
þeirra fagurt vitni.
í dagblaðinu Vísi 7. maí s.l. er skýrt frá kapp-
leik þessum og klykkt út með þessari klausu:
„Fjárhagsráðsmenn fjölmenntu til leiksins
hvernig sem á því kann að standa. Próf. Magn-
ús Jónsson var þar hinn áhugasamasti og
hafði meira að segja með sér kíki í ól um
hálsinn til þess að missa ekki af neinu, en á
næstu grösum voru þeir dr. Oddur Guðjóns-
son og Bragi Kristjánsson skrifstofustjóri
ráðsins."
Svo virðist, sem Visi sé ekki fullljós skýring-
in á þessum áhuga Fjárhagsráðs á íþróttum, og
þyki hann jafnvel uggvænn, en oss þykir hins-
ÚTVARPSTÍÐINDI
11