Útvarpstíðindi - 01.05.1953, Blaðsíða 10

Séra Friðrik Frið-
riksson verður 85 ára
á Hvítasunnudag' og
verður hans minnst í
útvarpinu það kvöld
og m. a. lesið upp úr
verkum hans. Mynd-
in er af myndastyttu
er K.F.U.M. og ýmsir
velunnarar sér Frið-
riks hyggjast reisa
honum á næstunni.
Einhverju sinni fyrr á árum, er hinn góð-
kunni söngvari Eggert Stefánsson var á söng-
för um Norðurland, bar svo til, að hann kom
á bóndabæ og var þar orgel. Fór Eggert þegar
að spila og syngja fyrir heimilisfólkið, sem
hlustaði hugfangið, en börnin horfðu með and-
akt á söngvarann og báðu hann sí og æ að end-
urtaka lögin. Þegar Eggert gerði hlé á söng
sínum til að neyta góðgerða, sneri eitt barnið
sér að móður sinni og sagði: „Mamma. Biddu
manninn að syngja meira; okkur þykir svo
gaman að sjá gulltönnina uppi í honum, meðan
hann er að syngja!"
★ /
Maður nokkur vaknaði við ákafa símahring-
ingu kl. 3 að nóttu. Var það nágrannakona hans:
„Hleypið hundinum yðar tafarlaust inn; hann
er úti í garði og er óþarflega hávaðasamur fyrir
fólk, sem vill sofa.“
„Sjálfsagt, frú mín góð,“ svaraði maðurinn.
Um sama leyti næstu nótt hringdi sími frú-
arinnar.
„Fyrirgefið þér, frú; en voruð það ekki þér,
sem hringduð til mín síðast liðna nótt viðvíkj-
andi hundi?“ spurði karlmannsrödd.
„Jú, og hvað með það?“ anzaði konan, og var
ekki tiltakanlega mjúkmál.
„Ja, ég vildi bara segja yður frá því, að ég
hef aldrei átt hund á ævi minni.“

10
ÚTVARPSTÍÐINDI