Kristilegt stúdentablað - 01.12.1959, Blaðsíða 13

komin á í frumkristni, sem lýst er i Hirðisbréf-
um fyrr en á 2. öld. Sterk rök liafa verið færð
fram í gagnstæða átt. Ég lief ávallt talið, að
Hirðisbréfin væru að kjarna sínum frá Páli runn-
in, og er fullviss þess nú, að þeir guðfræðingar
hafi rétt fyrir sér, er telja Hirðisbréfin skrifuð
að hoði Páls, er liann sat í fangelsi öðru sinni.
Og nú virðist mér einhlitt, þegar öll kurl eru kom-
in til grafar, að með hliðsjón af Qumran-hand-
ritum nái það engri átt að efa, að fullkomin skip-
an hafi verið komin á mál hinna kristnu safn-
aða þegar á ofanverðum ævitíma Páls postula.
Ilin elzta kirkjutilskipan kristninnar, frá siðari
helmingi 1. aldar e. Kr., er geymd í 2. og 3. kapí-
tula 1. Tímóteusarbréfs.
I þessum kafla talar postulinn um kirkjuna sem
Guðs heimili. Hann á þar við söfnuðinn sem fé-
lagsheild þeirra, sem eiga sér liinn sama föður.
Hann talar um karla og konur, feður, mæður,
hörn, og hvernig hver skyldi hegða sér á heim-
ilinu, í söfnuðinum. En hvert er hlutverk safn-
aðarins, kirkjunnar? Það er að gegna hlutverki
meðalgangarans milli Guðs og manna. Fyrirbæn-
in og þakkargjörðin fyrir öllum mönnum er hoð-
in í upphafi þessa máls. Að sínu leyti eins og
Kristur leið fyrir alla menn, á söfnuðurinn að
stunda starf fyrirbænarinnar fyrir öllum mönn-
um, því að Guð „vill að allir menn verði hólpnir
og komist til þekkingar á sannleikanum.“ Kirkj-
an er þá ekki ríkisstofnun innan um aðrar ííkis-
stofnanir. Hún er tilhiðjandi og lofsyngjandi söfn-
uður. Og ekki er öll sagan sögð, ef kirkjan er
talin félagslieild manna eingöngu. Kirkjuliugtak-
ið er óskiljanlegt án Kristshugtaksins. Postulinn
líkir kirkjunni beinlínis við „meðalgangarann
milli Guðs og manna, manninn Ivrist Jesúm, sem
gaf sjálfan sig til lausnargjalds fyrir alla.“
Vér kynnumst því einnig í þessari elztu „kirkju-
tilskipun", hvernig söfnuðurinn skipar málum sín-
um, velur sér tilsjónarmenn, þ. e. hiskupa, og
djákna, þ. e. menn, sem stunda skvldu þjónustuna
og kennsluna öðrum fremur. Þeir skyldu reyndir
menn í trúnni, færir um að sjá farborða trú-
kennslu og kærleiksstarfi safnaðarins.
Kirkjuhugtakið hjá Páli almennt
1 öðrum ritum Páls postula sjáum vér glöggt
hverjum skilning liann liefur skilið söfnuðinn,
kirkjuna. Kirkjan er öðrum þræði andlegur veru-
leiki, vettvangur Guðs anda. En hún er einnig
félagsheild manna. Hugsun Páls í hinum eldri
Eitt helsta verkefni kristniboðanna er
skólastarfið og' lijá f jölda þjóðflokka liafa
þeir samið ritmálið. Kristniboðsfélögin
gefa út stafrófskver, lestrarbækur og:
liandliæg blöð fyrir börn og' unglinga.
Auk þess er eitt helsta hlutverk þeirra,
útbreiðsla Bibiíunnar og þá mjög oft í
sambandi við Brezka og erlenda Biblíu-
lélagið. Á mynd þessari er telpa að lesa
í unglingablaði, sem kristniboösfélagið
gefur út í SA-Asíu.
hréfum snýst einkum um fyrra atriðið, og hefur
kunnur N5rja testamentisfræðingur sagt, að kirkj-
an sé sá raunveruleiki, sem hugsun Páls hefur
að viðmiðun, snýst um og grundvallast á. Páll er
því í vissum skilningi há-kirkjulegur. Eins og
Kristur sætti heiminn við Guð, þannig á kirkj-
an að framkvæma „þjónustu sáttargerðarinnar“,
segir Páll. Ivirkjan er samfélag þeirra manna,
sem lcallaðir eru „til þess að .. . breyta eins og
samhoðið er Guði.“ Þátttaka í kirkjunni er ekki
ábyrgðarlaus. En henni er líka samfara fyrirheit-
ið: „Guð ... kallar yður til ríkis síns og dýrðar.“
FRAMH. Á BLS. 24
KRI5TILEGT STÚDENTAB LAÐ
13