Kristilegt stúdentablað - 01.12.1959, Blaðsíða 18

Tómas Sigurðsson:
Harí rímt...
Þakka þér fyrir síðast og fyrir þitt ágæta bréf.
— Þannig byrjum við venjulega bréfin okkar, og
að skrifa í kristilegt blað finnst mér eins og að
skrifa ókunnum vini, vini, sem getur verið bver
sem er. Það væri nú miklu skemmtilegra að skrifa
þér, ef ég vissi t. d., livar þú ættir heima, bvort
í Reykjavík, Hafnarfirði, Akranesi, norður á Ak-
ureyri eða í Vestmannaeyjum, bvað þú ert gam-
all, já, og bvað þú beitir. En þvi er nú ekki að
beilsa. Málið er nú samt ekki eins slæmt og í
fljótu bragði virðist.
Eg geri það stundum, þegar ég skrifa bréf að
hætta i miðri frásögn og segja frá umhverfinu
í kringum mig. Núna sit ég i djúpum stól, sem
er nú ekki lengur upp á sitt bezta, en hefur þann
kost að vera reglulega djúpur, svo að halla má
sér aftur á bak og borfa upp í loftið. Fyrir fram-
an mig á litlu borði er ritvélin og enn lengra
fyrir framan bókaskápur, sem ég lief nú baft
góðan tíma til að virða fyrir mér. — Ég lieyrði
áðan Vestur-Islending vera að halda erindi i úl-
varpið. Það er ákaflega einkennilegt, hve báan
sess ísland skipar enn í hugum fólksins vestra,
jafnvel þeirra, sem eru fæddir þar. — Eg er ekki
frá þvi, að einmitt þetta efni geli leitt okkur
inn á þær brautir, sem ég bafði bugsað mér að
lialda. —
Það er mjög algengt, að menn bregði sér út
fyrir landsteinana og dvelji erlendis lengri eða
skemmri tíma. En það er líka næstum því eins
algengt að heyra það, að þá, sem liti eru, langi
stöðugt beim, að þá grípi heimþrá. En þó er
])að ekki óalgengt, að menn ílendist erlendis og
jafnvel setjist þar algerlega að, og kannski fer
svo að lokum, að gamla lsland bverfur úr bug-
um þeirra. Þeir bafa eignazt nýtt fósturland.
Ef til vill hefur þú farið utan og þekkir þessa
læimþrá eða þú minnist þess, þegar þú fyrst varst
sendur að beiman.
Þegar við vorum lítil, vorum við færð Guði
í skírninni. Og svo, þegar við fórum að verða
dálitlu viti borin, voru okkur kenndar bænir og
að trúa á Guð. Þannig hefst saga flestra Islend-
inga. En svo . . . svo fórum við að heiman. Við
kynntumst beiminum og urðum fljótt vör við,
að heimurinn samræmdist ekki þeirri mynd, sem
okkur bafði verið gefin af Guði. Og svo kom ef-
inn. Guð var svo allt öðru vísi en umhverfið.
Var þetta ekki bara vitleysa úr pabba og mömmu
eða þeim, sem Iiafði kennt okkur um Guð? Gat
bann nokkuð bjálpað? Var bann nokkuð? Trúin,
sem var í barnsbjartanu, var horfin.
En þarna skilja leiðir. Sumir fara aflur heim.
Þeir eignast að nýju trú. Ekki aftur sína barna-
trú, Iieldur trú á Jesúm Krist, byggða á því orði,
sem um bann er ritað, að hann sigraði syndina.
Þvi að það er satt, að syndin býr í heiminum
og bún er andstæð Guði. En um Krist ritar Páll
postuli: „Það orð er satt og í alla staði þess vert,
að við því sé tekið, að Kristur Jesús kom í heim-
inn lil að frelsa synduga menn,“ — og bann bætti
við: „Og er ég þeirra fremstur.“
En kannski ertu búinn að heyra þessi orð svo
oft, „að frelsa heiminn“, að sú hugsun gleymist,
sem á bak við liggur. Hann tekur með fúsleik
á móti hverjum þeim, sem kemur aftur til hans,
eins og sagan um glalaða soninn sýnir svo glöggt.
Þannig tekur Guð olckur í sátt við sig fyrir blóð
sonar síns, svo að syndin, sem gjörði aðskilnað
milli okkar, er ekki framar til. Lifir aðeins í hug-
um okkar sem minning. — En svo eru aðrir, sem
aldrei koma heim aftur. Kannski er svo um þá
sem um Vestur-Islendingana suma, að þá langar
stöðugt, þó ekki sé annað en líta gamla landið.
Þetta er nú það helzta, sem ég hafði ætlað
að segja þér. En áður en ég slæ botninn í þetta,
vitna ég i 2. kap. Hósea. Þar stendur: „Og ég
mun festa þig mér eilíflega, ég mun festa þig
mér í rétllæti og réttvisi, i kærleika og miskunn-
semi, ég mun festa þig mér i trúfesti, og þú skall
þekkja mig.“ -— Það væri sjálfsagt mörgum lag-
ið að leggja út af þessum orðum, en mér fannst
ég ekki geta það. Þau vöktu aðeins bjá mér til-
finningar um þá eiginleika Guðs, sem fram koma
í því, hver sá Guð er, sem við eigum lcost á að
þekkja, samkvæmt þessu fyrirheiti, — koma aft-
ur til landsins gamla og dvelja þar.
Tómas Sigurðsson.
1«
KRISTILEGT STLIDENTABLAÐ