Kristilegt stúdentablað - 01.12.1959, Blaðsíða 22

ÉG TRtJI Á JESlJIVI KRI8T
FRAMH. AF BLS. 6
að á síðuslu stundu ævi minnar hafi Kristur einn-
ig komið til mín. Hann hefur tekið liið eyðilagða
lif mitt á sig og gefið mér frið sinn“. Þegar fé-
lagar liins fallna sáu andlit hans siðar, furðuðu
þeir sig á þeim ijóma, sem stafaði af því. Þetta
gefur oss mynd af því, livað í því er fólgið, að
Jesús Kristur er lifandi Drottinn. Hann tekur
manninn í þjónustu sína. En það, sem er ennþá
meira: Hann hefur mátt til þess að frelsa. Synd,
dauði og djöfull mega vera eins sterk og þau vilja.
Kristur er endurlausnari minn og Drottinn, ég er
eign hans — ekki af því að ég verðskuldaði það,
heldur vegna þess að liann hefur elskað mig og
gefið blóð sitt fyrir mig. Eg er eign hans, ég vil
lifa sem hans eign og vænta endurkomu lians.
Þetta eru mikilvægustu einkennin, sem aðgreina
trúna á Jesúm Ivrist frá allri annarri trúrækni:
trúin á friðþægingarverk Krists á Golgata — þ. e.
á kraft friðþægingarblóðs Krists, trúin á hinn
lifandi Drottin, sem á vald, — ákvörðunar- og
eignarréttinn á hinu smáa einstaklingslífi voru —
og í þriðja lagi trúin á, að hann komi aftur, —
ef til vill mjög skjótt!
III.
Hvernig er þá hægt að öðlast þessa trú?
Ef trúin væri fólgin í ])ví að trúa, að eilthvað
sé satt, — þ. e. trú á eilthvað, — mundi maður
öðlast trúna á þann hátl, að maðurinn tileinkar
sér einlivern sannleika með hugsun sinni. En þann-
ig er því ekki farið. Trúin er ekki að viðurkenna
eittlivert hugsanakerfi.
En trúin sprettur ekki heldur upp á þann hátt,
að maðurinn nái ákveðnu siðferðislegu og trúar-
legu marki með siðferðislegri og trúarlegri
áreynslu sinni, ]). e. með sjálfsuppeldi. Ef þvi væri
þannig farið, mundi það vera undir viljakrafti
sjálfra vor komið og meðfæddum siðferðislegum
og trúarlegum tilhneigingum, livort vér öðlumsl
trú. Sanifélagið við Krist væri þá á voru valdi.
Biblían flytur samt samhljóða vitnisburð um hið
gagnstæða. Að komast til trúar er ekki neitt
mannaverk. Trúin er aldrei neitt mannlegt afrek.
Þetta hefur Lútlier orðað á sígildan liátt í skýringu
sinni á þriðju grein trúarjátningarinnar: „Ég trúi,
að ég geti eigi af eigin skynsemi eða krafti trúað
á Jesúm Krist, minn Drottin, né til hann komizt.“
Það hefur oft verið sagl, að trúin sé ekki athöfn
(aktion), heldur viðbragð (reaktion). Kristur er
höfundur trúarinnar (Hehr. 12, 2). Trúin er verk
Guðs i manninum, sem Guð kemur til leiðar í Iieil-
ögum Anda fyrir náðarmeðulin, orðið og sakra-
mentin. Þar sem trúin er samfélag við hinn lifandi
Drottin, Jesúm Krist,getur trúin aðeins orðiðáþann
hátt, að Kristur sjálfur tekur manninn í samfélag
við sig. Það á sér stað gagnvart litlu barni þegar
í heilagri skírn. Það gerist, þegar vér tökum á
móti liinum lifandi Drottni sjálfum i lieilagri
kvöldmáltíð í hlessuðu brauði og víni. Það gerist
þegar fagnaðarerindið er hoðað og Kristur réttir
oss í þvi bjargandi hönd sína, alla leið niður lil vor.
Ég vil sérstaklega undirstrika orðið: þegar fagnað-
arerindið er hoðað, hvort sem það er gert í kirkj-
unni eða á andlegum samkomum, í herbergjum
sálusorgarans undir fjögur augu eða á þann hátt,
að Bihlían eða einhver önnur hók um andleg efni
tekur að hoða þér fagnaðarerindið. Aðalatriðið er
aðeins, að fagnaðarerindið sé boðað. Aðeins fagn-
aðarerindi óskert getur leitt oss til réttrar trúar
á Jesúm Krist. Vér öðlumst þá fyrst rétta kristna
trú, er vér tökum persónulega á móti hoðskapn-
um um það hjálpræði, sem Guð hefur húið oss í
friðþægingardauða Krists. Það er liinn lifandi
Drottinn sjálfur, sem er nálægur í orðinu og sakra-
mentunum. Ilann gefur oss sjálfan sig í þeim og
leiðir oss svo lil lifandi trúar. Þannig er Kristur
ekki aðeins sá, sem trúin beinist að, heldur einnig
höfundur hennar og fullkomnari.
Hver er þá hlutur mannsins, þegar um það er
að ræða að komast lil trúar? Ég verð að játa, að
ég vil fara mjög varlega, er ég tala um hlut
mannsins í því máli. Trúaður maður hefur ekkert
i sjálfum sér, sem hann gæli lalið verðleika sína
i þessu máli. Allt er einskær náð og hrein gjöf.
Maðurinn veitir aðeins mótstöðu, þegar Guð vinn-
ur verk sitt í honum.
Og samt getum vér ekki lokað augunum fyrir
því, að Bihlían talar einnig um hlut mannsins
22
KRISTILEGT STÚDENTABLAÐ