Morgunblaðið - 14.12.2008, Síða 37

í slagsmálum. Þetta öskur er nóg til
að tígrisdýr fái hjartaslag.
Hann lætur ekki sitja við öskrið
eitt. Hann fórnar höndum, hann dett-
ur aftur fyrir sig á steinlagða götuna,
baðar út öllum öngum, þeir, sem
hann hefur átt í höggi við, draga sig í
hlé, innan skamms er mannhring-
urinn utan um hann einan. Í þögulli
skelfingu horfir hópurinn á dauða-
stríð mannsins, hann rekur nú upp
einstaka gól, líkaminn kippist til,
hann grípur um kviðinn, flettir upp
skyrtunni, engist sundur og saman,
andlitið afskræmist og hann klórar
ýmist í beran skrokkinn eða stein-
lagða götuna, froðan stendur út úr
munnvikjunum, hann ranghvolfir
augunum, snýst um sjálfan sig, teyg-
ir út handleggina og á samri stundu
kiprast hann saman í hnút, smám
saman dregur af honum, hann liggur
kyrr fáein andartök, svo kippist hann
allur til, rekur upp máttvana hljóð,
hann ætlar að berjast við dauðann í
lengstu lög.
Hann er ekki einn.
Mamma hans er komin á vettvang,
hlaupin út úr búðinni, hún stendur
við hlið sonar síns, sem heyr dauða-
stríðið liggjandi á götunni, hún fórn-
ar höndum til himins, hún hylur and-
litið í greipum sér, hún krýpur á kné,
hún réttir sig upp aftur og hrópar
upp í heiðríkjuna. Það er engin leið
fyrir hana að lina þjáningar hins að-
framkomna sonar, hvað þá að festa
hendur í hári hans, hann engist og
spriklar um alla götu. Hún grætur
hástöfum og ópin í henni nísta okkur
í hjartastað, á þessari stundu er hægt
að fyrirgefa henni öll fúleggin.
Svo er sonurinn ekki lengur með
lífsmarki, hann liggur kyrr á götunni,
hendurnar krepptar í göturæsinu,
móðirin krýpur á kné og hún snýr
andliti sínu til guðs og tárin streyma
niður gamlar, grískar kinnar hennar.
Langdregin harmakvein hennar fylla
götuna, í hljóðri lotningu beinast að
henni allra augu, jafnvel ódæðismað-
urinn er orðinn angurvær á svipinn.
Lögreglan er komin á staðinn, að
vísu bara einn lögregluþjónn, en
hann hleypur við fót, hann skiptist á
fáeinum orðum við áheyrendur og ég
sé að morðingjarnir kinka kolli, móð-
irin er að ákalla drottin allsherjar og
ramakvein hennar gera yfirheyrslur
erfiðar. Svo er hinum dauða lyft upp í
bíl, morðingjar leiddir á burt með
miklu handapati, móðirin stendur
eftir og þegar líkið er á brottu breyt-
ist viðmót hennar. Allir flykkjast að
henni og nú tekur hún að útskýra
með tilheyrandi pati og tilburðum,
hvernig þetta byrjaði, hvernig það
þróaðist, hverjar lyktir urðu. Þó gaf
hún sér tíma til að skreppa inn í búð-
ina og ná í gamlar gulrætur handa
einhverjum óviðkomandi. Og hélt síð-
an áfram að útskýra málið.
Ég verð að játa að ég varð fyrir
talsverðum vonbrigðum morguninn
eftir þegar ég sá að líkið frá í gær var
farið að bera kartöflupoka í búðina
hennar mömmu sinnar. Það hafði
ekki einu sinni verið bætt við plástri á
andlitið á honum. Hann hafði verið
með tvo fyrir og var enn með tvo.
Mamma hans hélt áfram að selja
fúlegg og gamalt grænmeti eins og
ekkert hefði í skorist. Síðan hef ég
tekið grískum harmleikjum með
nokkurri varhygð.
Bókin Dagbók frá Diafani er gefin
út af Skugga forlagi.
Grikkland Þorpið Diafani á eyjunni Karpaþos þar sem Jökull Jakobsson dvaldi ásamt fjölskyldu sinni.
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 14. DESEMBER 2008
P
IP
A
R
•
S
ÍA
•
8
2
7
1
0
www.forlagid.is