Faxi - 01.12.1975, Blaðsíða 38

h*
Karen litlu var mikið niðri fyrir. „Mamma?“ sagöi
hún, „getur út útskýrt þennan málshátt fyrir mér:
Við eigum að skrifa sögu um hann, og ég skil hann
ekki einu sinni.“
Móðir hennar tók bókina. „Sá hlær bezt, sem síðast
hlær“, las hún. „Já, Karen, merkingin er sú, að leikir
þú á einhvern og hlærð að honum, •— hlær hann meira
að þér, ef færi gefst, seinna meir.“
Það er gott að ég hef helgina til að hugsa um þetta.
Ég get ekki samið slíka sögu í kvöld. Karl bróðir
hennar lofaði að hjálpa henni að hugsa.
Eftir kvöldverð sagði faðir þeirra þeim frá áætlun,
sem hann og móðir þeirra höfðu gert fyrir helgina.
„Við ætlum að fara til höfuðborgarinnar,“ sagði
hann. „Við sofum hjá Betty frænku og skoðum allt,
sem þið viljið sjá í borginni.“
„Dýragarðinn?“ spurði Karl.
Pabbi kinkaði kolli.
„Ég vil sjá þinghúsið, þar sem lögin eru samin,“
sagði Karen.
„Allt, sem þið viljið,“ endurtók faðir þeirra.
„Hvað vilt þú sjá, Snotra?“ spurði Karl stóra
köttinn þeirra. Snotra setti upp kryppu og malaði.
„Ég er hræddur um að Snotra verði að vera heima
í þetta skipti,“ sagði mamma. „Betty frænka hefur
ekki pláss fyrir kött. íbúðin hennar er varla nógu
stór fyrir okkur fjögur.“
„Hvað er íbúð?“ spurði Karen.
„Það er hús í mjög hárri byggingu, og önnur hús
á báðar hliðar og bæði fyrir ofan og neðan,“ sagði
mamma brosandi. „Þið sjáið það. Við verðum að
fara með lyftu upp á fjórðu hæð, og úr gluggunum
hennar Betty frænku getið þið séð yfir allan skemmti-
garðinn.“
„En við getum ekki farið með Snotru,“ sagði
Karen.
„Hún kom með okkur, þegar við fórum á strönd-
ina,“ bætti Karl við.

„Við höfum pláss fyrir hana þar,“ sagði pabbi.
„Amma ykkar gætir Snotru. Nú verðið þið að finna
eitthvert ráð til þess að hún elti ekki bílinn okkar,
þegar við förum.“
Börnin hlökkuðu til ferðarinnar og þau vissu að
amma myndi hafa gaman af að hafa Snotru í tvo
146 — FAXI