Árdís - 01.01.1933, Qupperneq 14

12
Árið 1925 var stofnað kvenfélað í Riverton, Manitoba, er nefnd-
ist “Kvenfélag Bræðrasafnaðar.” Var það stofnað með seytján
meðlimum og hefir starfað af áhuga að safnaðarmálum.
Árið 192(5 mynduðu íslenzkar konur i Seattle, Wash., kvenfélag
fyrir tilhlutun frú Ingunnar Marteinsson. Tilheyrði það lúterska
söfnuðinum i Seattle (Hallgrimssöfnuði). Hefir meðlimatala þess
mikið aukist á síðari árum, og hefir það starfað mikið söfnuði
sínum til heilla.
Hið sama ár var kvenfélagið “Sigurvon” myndað í Víðinesbygð,
Manitoba, af átta konum. Hefir meðlimatala þess aukist nokkuð
síðan. Starfar það aðallega að safnaðarmálum.
í mörgum söfnuðum hafa konur haft samtök með að greiða
fyrir ýmsum áhugamálum án þess að mynda félag; hafa komið
saman á fundum og á ýmsan hátt haft saman peninga. i mörg ár
unnu konur Breiðuvíkursafnaðar í Nýja íslandi þannig; sömuleiðis
konur Konkordíusöfnuði í Sask. Árið 1914 mynduðu konur í
hinum síðarnefnda söfnuði félag er “Tilraun” heitir. Hefir ?að
félag starfað með miklum dugnaði og hagsýni.
Þrjú trúboðsfélög kvenna er mér kunnugt um að séu starfandi
innan kirkjufélagsins. Eitt þeirra í Winnipeg, annað í Selkirk, og
hið j)riðja tilheyrandi Emmanuelssöfnuði i Wynyard, Sask. öll
J)essi félög starfa aðallega að því að glæða áhuga fyrir trúboði, bæði
heima fyrir og erlendis. Hafa þau styrkt heiðingjatrúboð og gert
tilraun til að gleðja og uppörfa trúboða kirkjufélagsins.
“Dorcas”-félög ungra kvenna hafa verið mynduð í Winnipeg,
Argyle, Gimli, Árborg og Víðir. Eru þau öll starfandi nú, að
undanteknum félögunum í Argyle, er munu hafa sameinast kven-
félögunum þar.
Það hefir verið mér sérstök ánægja að lesa hinar mörgu og
fróðlegu skýrslur, er mér hafa borist frá þessum félögum. i nokkr-
um tilfellum hef eg með höndum hinar fyrstu fundargjörninga-
bækur hinna eldri félaga. Eru blöðin lúin og skriftin máð. Manni
hlýnar einkennilega við að lesa þessi gömlu skrif. Það er eins og
maður sjái í anda erfiðleikana alla, er þá hertu að hinum ágætu,
tápmiklu konum, og finni hvernig á ýmsan hátt þær hlyntu að og
glöddu þá sem bágt áttu; hve samtaka þær voru með þá hugsun að
gera guðshúsin fögur og vegleg.
ÖIl voru þessi félög meira og minna einangruð hvert frá öðru.
Styrkur hel'ði þeim verið að j>ví frá byrjun, hefði eitlhvert samband
verið á milli þeirra. Fyrir nærfelt þrjátíu árum mun hafa fyrst
verið vakið máls á því opinberlega að æskilegt væri að öll kven-
félög innan Hins evangeliska lúterska kirkjufélags í Vesturheimi
sameinuðust. Var það frú Lára Bjarnason, er vakti máls á þessu.
Fékk málið ekki byr undir vængi þá, og var ekkert frekar gert í þá