Árdís - 01.01.1933, Blaðsíða 16

Áhrif kriálinnar konu á mannfélagið
Erindi í'lutt á þingi Bandalags lúterskra kvenna.
Eftir
Maríu Buhr
Eg hef verið beðin að segja fáein orð um eitthvað sem konum
væri sérstakt áhugamál. En eg veit varla hvað eg ætti að kjósa,
því á þessum tímum er það svo margl sem konur hafa áhuga fyrir.
í dag er varla nokkur verkahringur eða nokkurt mál sem konur
taka ekki þátt i. Við höfum kvenlækna, kvendómara, kvenlögmenn,
rithöfunda, kennara, bókhaldara, trúboða, og erindreka á alskonar
þing og mannamót. Mörgu góðu hafa slíkar konur komið til leiðar,
sérstaklega viðvíkjandi lagahreytingum, er bætt hafa hag kvenna,
barna, munaðarleysingja og gamalmenna. Nú erum við kvenþjóðin
ekki lengur taldar með óvitum eða vitfirringum. Nú er bæði ekkjum
og gamalmennum veittur styrkur til lífsviðurværis. Við þökkum
konunum, sem í þessum opinberu stöðum standa, og viljum gefa
þeim verðuga viðurkenningu fyrir þeirra mikla og góða starl'.
En öll heildin af konum taka ekki þátt í opinberum málum,
en eru aðeins konur og mæður, eins og þú og eg. En þar sem árlega
eykst tala þeirra kvenna, sem þátt taka í málum þjóðarinnar, þá
finst mér að okkar verkahringur sé að stækka og verða ábyrgðar-
fyllri. Sé það rétt að sá sem er drengur i dag sé faðir á morgun,
])á má segja það svipað um stúlkuna.
Þegar konur byrja heimilisstörf sín, þá dreymir þær um margt
sem þær muni koma til leiðar. Þær hafa séð margar misfellur sem
þær langar til að greiða úr, og vona að tækifærin komi smám
sarnan. Svo koma börnin stundum fleiri en eitt eða tvö, og dag-
arnir verða hver öðrum líkir: Koma hörnunum á skóla, matreiða,
passa fötin þeirra, hjúkra þeim veikum, samgleðjast þeim þegar alt
gengur vel, rétta hjálparhönd þegar öðruvisi ler, refsa þeim fyrir
afbrot, og gera tilraun til að innræta þeim alt sem gott er og fagurt.
Við erum Htið þektar nema i litlum hóp vina og vandamanna, og
stundum finst okkur til um tilbreytingarleysið—-þetta sama dag
eftir dag. Er þetta þá tækifærið, sem við vorum að bíða eftir?
Ekki getur það verið; okkur finst það í fljótu bragði ómögulegt.
Máske hér í okkar hversdagslífi búi eitthvað meira en sýnist vera
ofan á.
Vig höfum lesið að Guð skapaði mann og konu, setti þau í
fagran aldingarð, umkringdi þau fegurð og sælu, meiri en við getum
skilið. Sælan varði skamt því syndin kom inn í heiminn og orsakaði
alt það böl og alla þá mæðu sem við þekkjum í okkar starfi á
heimilum og annarsstaðar.