Árdís - 01.01.1950, Qupperneq 13

Ársrit Bandalags lúterskra kvenna 11
fræg fyrir sín málverk, en þar að auki er hún útlærð í alskonar
vefnaði, og þessi sýning var af hvorutveggja. í öðrum salnum voru
sýnd málverk Frk. Júlíönu, en í hinum sýnishorn af vefnaði
hennar. Ég eignaðist fallegt, lítið ullarteppi (rug) sem mágkona
hennar, en frænka mín— frú Soffía, dóttir séra Haraldar Nielssonar
og Bergljótar fyrri konu hans — gaf mér.
Mér gafst einnig tækifæri að skoða safn Einars Jónssonar, sem
olli mikilli hrifning, sérstaklega ein mynd sem hann nefnir
„Sorgin“. Var gestkvæmt kringum kaffiborðið, og ég minntist þess
að hafa verið í boði með þeim hjónum í Winnipeg þegar þau
heimsóttu íslendinga þar, 1918. Okkur þótti það heiður þá að
mæta þessum unga listamanni og konu hans.
Rétt áður en ég bjóst 1 heimferð, kallaði Rikarður Jónsson,
myndskeri mig upp og sagði að ég væri náskyld konu sinni, Maríu.
Mér var boðið í kaffi og svo sýndi hann mér sitt safn, og er ég
honum og konu hans þakklát fyrir þessa gestrisni og frændsemi.
Sorgin hefir snert þau á ýmsa vegu, þó eru þau róleg og kærleiksrík.
Þegar ég fyrst kom til Reykjavíkur mætti ég gömlum vinum,
séra Friðrik Hallgrímssyni og frú Bentínu, og voru gleðilegir
endurfundir eftir 25 ár. Þar gafst mér einnig tækifæri að heilsa
uppá biskupin, séra Sigurgeir Sigurðsson, og að kynnast hans
inndælu konu, frú Guðrúnu. Seinna var ég í boðum hjá báðum
þessum hjónum og naut þeirra gestrisni.
En áður en ég fór frá Reykjavík, veiktist séra Friðrik, og
reyndist það hans banalega. Ég var viðstödd greftrun hans, sem
var hátíðleg athöfn. Söngurinn var hrífandi, enda þar kvaddur
maður sem almennt var elskaður og virtur af öllum.
Mig langar til að minnast lítillega á Rauða Kross starfsemi
íslands og þáttöku þess í U.N.I.C.E.F., sem er söfnunin fyrir
húngruð börn í Evrópu. Það er ef til vill, lítt kunnugt, almennt,
að ísland safnaði, árið 1948 meira p.c. en nokkur önnur þjóð.
Systursonur mannsins míns, Þorsteinn Sch. Thorsteinsson lyfsali
og eigandi Reykjavíkur Apotheks; er forseti Rauða Kross íslands
og gaf mér heimildir um þetta stórfenglega starf. Hann hefir setið
þing R.K. í ýmsum höfuðborgum og var boðin á United Nations
fund í fyrra. Var hann, fyrir hönd íslands, meðtakandi þakkar
bréfi frá Tryggve Lie.
Ég heimsótti Elliheimilið „Grund“ í Reykjavík. Er það afar
stór bygging, enda um 250 vistmenn, að meðtöldum nokkrum