Árdís - 01.01.1950, Qupperneq 29

Ársrit Bandalags lúterskra kvenna
27
Ég vitja Kristínar Halldórson, elstu konunnar á heimilinu, 96
ára. Heyrn og sjón hafa sljófgast en hugsunin er skír er fylgist
með öllu sem er að gerast í heiminum. „Yiltu ekki gefa mér fallega
rúmið og kommóðuna þína Kristín mín“ segi ég. „Ég dáist að
þessum ljósu húsmunum, og ábreiðuna tæki ég af rúminu ef
þú sætir ekki á henni og gluggatjöldin líka“ hún hló að þessu. Ég
sá að alt var í því samræmi að engu mátti hnupla svo hitt nyti
sín og fór því út tómhent.
Ég heimsótti Guðbjörgu Snæfeld, hafði hún dottið þann dag
og var í rúminu, þegar ég spurði hana því hún hefði farið að detta
svaraði hún „Ég er altaf að yngjast upp, svo ég hélt ég væri svo
ung að ég gæti hlaupið."
Þarna var Una móðir vinar míns Victor Sturlaugsonar, hefur
hún ekki grátt hár á höfði sem mun stafa af því hve góð hún er.
Hún er að tala við þýzku og frönsku konurnar sem eru nýkomnar.
Þær eru að tala um blinda manninn sem misti móður sína í
brunanum í Walhalla og fær nú skjól á Borg. — Aðalheiður er að
lesa. Snirtileg er hún eins og þegar ég sá hana fyrst.
Ég klifra uppá þriðja gólf í sauma herbergið — tveir stórir
gluggar til norðurs og vesturs gefa gott útsýni. Þarna hitti ég
tvær systur séra Jóhanns Bjarnasonar — Thorbjörgu Eyjólfson
og Ósk Johnson. Þar er Singer saumamaskína knúð af rafurmagni,
þar eru eikar ruggustólar sem einusinni voru á sjúkrahúsi í
Grafton — endurnýaðir sem væru þeir rétt komnir úr versluninni.
Á sama gólfi er bókahlaðan þar eru gluggar í suður og austur
sem gefa útsýni um alla bygðina. Þar hitti ég Jón Bjarnason sem
er bókavörður og krónprins Borgarbúa. Þar er mikið af ágætum
bókum enskum og íslenzkum og Jón segir að meira muni koma.
„Báran sér um það“ segir hann „Það er margt sem berst með
Bárunni“ — allar bækurnar hefir Jón skrásett.
Nú á ég eftir að hitta Mrs. Holm í þvottaherberginu á neðsta
gólfi. „Hér er ekki vatns-skol á gólfinu“ segi ég „nei“ segir hún
„ekki með þessum vélum.“ Svo sýnir hún mér hvernig þær gleypa
í sig þvottinn og spýta honum svo út hreinum og næstum þurrum.
Þá tekur Mrs. Holm stóra straujárnið og gerir meistaraverk á
hverri flík, — þetta er sýnishorn af því hvernig daglega vinnan
gengur.
Þó allir dagar séu góðir á Borg er þó sunnudagurinn bestur.