Árdís - 01.01.1950, Síða 69

Ársrit Bandalags lúterskra kvenna
67
hennar einn, sem ekki er þó gefinn fyrir að hæla mönnum eða,
málefnum um skör fram, (J. J. B.) segir um Guðnýju í æviminn-
ingu manns hennar, 14. júlí 1923: „Guðný er ein af allra myndar-
legustu konum sem ég hefi kynnst meðal Vestur-Islendinga. Hún
er prýðisvel gefin, menntuð, góð og umhyggjusöm eiginkona, hóg-
’'ær, glaðlynd og prúð“. Þetta er fallegur vitnisburður, og mikils
virði vegna þess að hann mun sannur.
Þeim Magnúsi og Guðnýju varð ekki barna auðið, en í tvö
skifti opnaði hún heimili sitt og hjarta fyrir annara manna börn-
um, og gekk þeim í móðurstað í lengri eða skemmri tíma. í fyrra
skiftið voru það börn tengdabróður hennar, Wilhelms Paulson, en
hve lengi þau dvöldu á heimili hennar er mér ekki kunnugt. í síðara
skiftið voru það fjögur börn Helgu yngstu systur hennar, Mrs.
Fred Bjarnason, er hún lézt frá þeim ungum. Munu þau öll hafa
dvalið hjá henni um þriggja ára bil, en yngsta barnið, Magnús
varð kjörsonur hennar og ólst upp hjá henni að fullu. Taka kjör-
sonarins reyndist Guðnýju hið mesta gæfuspor; hann reyndist
henni hinn ástríkasti og umhyggjusamasti sonur, og hefir alið önn
fyrir henni, — þrátt fyrir mikla fjarlægð nú á síðari árum — með
svo mikilli alúð að fágætt má telja. Er öll framkoma Magnúsar
gagnvart henni sem gekk honum í móðurstað honum til hins mesta
sóma, og mun hann fyrir það hljóta virðingu allra góðra manna sem
til þekkja.
Auk stjúpsonarins lætur Guðný eftir sig þrjú systkini, Þórunni
Stewart og frú Önnu Stephenson, báðar í Winnipeg, og Svein,
búsettan í Edmonton.
Guðný hefir lokið óvenjulega miklu og farsælu dagsverki. Vér
þökkum henni og blessum minningu hennar“.
V. J. E.