Árdís - 01.01.1951, Síða 15

Ársrit Bandalags lúterskra kvenna
13
er enn ekki algjörlega unnin. Okkar yfirstandandi tímar eiga einn-
ig kvennhetjur, ég vil aðeins minnast á eina með nafni Eleanor
Roosevelt, er svo trúlega hefir barist fyrir mannréttindum og
betra samkomulagi milli þjóðanna. En svo eigum við einnig ótelj-
andi aðrar kvenhetjur, eins og heimurinn hefir ætíð átt; hetjur
sem lítið ber á en sem vinna í kyrþey í þunga og hita dagsins,
og sem svo oft koma svo afarmiklu góðu til leiðar.
Kristna kirkjan og kenningar hennar eru hin eina von heims-
ins, og konurnar eru hinar traustustu máttarstoðir kirkjunnar. Og
verkefnið er enn mikið, og verkið varla hálfgert. Heimurinn er
enn fullur af úlfúð og grimd. Víkings-eðlið er enn eigi útdautt.
Kain myrðir enn Abel, og blóð bróður hans hrópar til Guðs af
jörðunni. Kain kallar enn um öxl sér um leið og hann flýr rödd sinn-
ar eigin samvizku: „Á ég að gæta bróður míns?“ og eldur hatursins
logar upp úr hverju spori er hann tekur.
Hin stærsta þörf heimsins nú er friður, og friður finnst aldrei
þar sem ekki er kærleikur. Eitt skáldið okkar segir:
„Trúðu á tvent í heimi,
Tign sem æðsta ber,
Guð í alheims-geimi,
Guð í sjálfum þér‘.‘
Ef vér trúum á Guð í sjálfum okkur, hljótum vér einnig að
trúa á Guð í náunga vorum. Þess vegna hlýtur að vera eitthvað
guðdómlegt í fari hans ef vér aðeins tökum tíma til að leita eftir
því. Allir eru mennirnir að leita að fullkomnun; íslendingar eins
vel og Kínverjar, Rússar ekki síður en Englendingar, bæði Japamr
og Ameríkumenn.
Engin ein þjóð er alfullkomin en hver þjóð hefir eitthvað til
síns ágætis, ef þær aðeins vildu kannast við hið góða hver hjá
annari. Ef svo gæti orðið væri fyrst von um frið. En einhver ókunn
öfl virðast 'vinna á móti íriðar-hugmyndinni, og ófrægja hana sem
mest má verða. Á liðnum öldum höfum við haft píslarvotta ýmsra
hreyfinga, en nú höfum við píslarvotta friðarins. Tveir af hinum
mest friðelskandi mönnum nútímans, Ghandi og Count Berna-
dotte létu lífið fyrir skoðanir sínar; og ýmsir aðrir málsmetandi
menn er unna friði eru lítilsvirtir og hafðir að athlægi, fyrir til-
raunir sínar í þá átt.
Er því nokkuð annað göfugra verk er bíður konunnar nú, en
að vinna að íriði; að vinna að því að uppræta víkings-eðlið er enn
er við líði; að hlúa að þeirri hugsjón að allir menn eru jafnir fyrir
augliti Guðs hver svo sem er litur þeirra eða trúar-játning; að
auka umburðarlyndi milli þjóðanna, og kannast við það sem miður