Árdís - 01.01.1951, Síða 28

26
ÁRDÍS
Við birtu frá hækkandi sól birtir aftur í sálum okkar. Viðhorf
okkar til lífsins breytist. Kvíðinn hverfur og það sem áður virtist
ómögulegt er nú vel fært.
Við sjáum snjóinn bráðna. Sjáum ár og vötn slíta af sér bönd
vetrarins. Sjáum skóginn laufgast og blómin springa út. Heyrum
fuglana kvaka um dýrð náttúrunnar. Ósjálfrátt snerta þessi ein-
kenni vorsins og lífsins viðkvæma strengi í okkur sjálfum.
Ylurinn, ljósið og fegurðin í náttúrunni samhljómar lífinu í
okkur sjálfum, snertir göfugustu strengi sálarinnar og við förum
að hugsa hærra. Hugsa um það fagra og góða í lífinu.
Við dáumst að mikilleik og dásemd náttúrunnar og lútum hin-
um „Mikla eilífa anda sem í öllu og alstaðar býr“. Við finnum að
vorið er dagur lífsins. Ylmurinn kemur í stað kuldans, ljósið í stað
myrkursins, dauðinn breytist í líf og við gleðjumst og fáum nýja
von og nýja trú. Aldrei höfum við þarfnast meira nýja von og trú en
einmitt nú þegar við horfumst í augu við þann veruleika að ennþá
geti farið svo að allur heimurinn fari í stríð.
Aldir hafa liðið og ár eftir ár hafa verið haldin heilög jól.
Gleðiboðskapurinn um „Frið á jörð og velþóknun yfir mönnunum“
hefir verið sunginn öld eftir öld.
Öld eftir öld og ár eftir ár hefir vorið komið til okkar mann-
anna með sína birtu og yl, sína hvöt til að fegra og betra lífið, en
cnnþá virðist veturinn hafa yfirhöndina. Ennþá er hatur, valda-
fýkn, öfund og grimd meira áberandi í heiminum en friður og
kærleikur. Ennþá eru meira metin þessa heims gæði, og aldrei
ætlar okkur að lærast að þau eru einskis virði ef ekki ríkir friður
og eining meðal okkar.
Megi jólaljósið altaf skína í hjörtum okkar og í hjörtum þeirra
sem leiða eiga heiminn á þessum dimmu dögum.
Megi máttur vorsins megna að bræða ísinn úr hjörtum mann-
anna svo þeir geti lifað saman sem bræður og systur.
Megi Bandalag Lúterskra Kvenna vera fremst í flokki þeirra
sem vilja stuðla að eflingu friðar og bræðralags okkar á meðal.
Kærleikans andi hér kom með þinn sólaryl blíða
Kveik þú upp eld þann er hjartnanna frost megi þíða
Breið yfir byggð
Bræðralag, vinskap og tryggð
Lát það vorn lífsferil þýða.